سوره الرحمن، یکی از سورههای بزرگ و روحانگیز قرآن کریم، با آیاتی پر از زیباییهای الهی و نمادهای عرفانی جلوهگری میکند. این سوره با ۷۸ آیه از عظمت و نعمتهای الهی سخن میگوید و تکرار مداوم آیه «فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ» (کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب میکنید؟) نشاندهنده اهمیت ویژهای است که خداوند به یادآوری این نعمات الهی داده است. از دیدگاه بسیاری از عالمان و عارفان، سوره الرحمن به منزله عروس قرآن نامیده شده است. طبق روایت از حضرت موسی بن جعفر (ع) از پیغمبر اکرم (ص)، ایشان فرمودهاند که "برای هر چیزی عروسی است و عروس قرآن سوره الرحمن است." این سوره همواره مورد توجه و تفسیرهای متفاوت قرار گرفته است، اما نگاه عرفانی و تأملی بر آن، به کشف ابعاد جدیدی از این سوره میانجامد.
0 Comments
این نوشتار را به بیان “هدف دین یزدانی” که تأسیس و استقرار حکومت یزدان پاک در جامعهء انسانی در "طلوع دو مظهر کلّی خداوند طلعت باب و جمالقِدَم" است؛ اختصاص داده به عنوان هدیه ای خاصّ به عزیزان تقدیم میدارم! باید بدانیم که داستان تأسیس ملکوت الهی در جهان انسانی و نجاح و فلاح نهائی جامعهء بشری؛ موضوع اصلی "کتاب مقدّس" و سایر کتب مقدّسهء الهی است. و هر یک از ظهورات الهی و کتب ربّانی در ادوار پیشین، کم و بیش حامل مژده، بشارت و نبوّات بسیار به این واقعهء عظیم جهانی میباشد. در حقیقت خداوند بزرگ طرح و نقشهء رستگاری نوع انسان را که "ثمرهء عالم محسوس و جزءِ اعظم تمامی خلقت از محسوس و غیر محسوس" است، پیش از آفرینش هستی، به "روز رستاخیز" که در آیات یزدان پاک "یوم اللّه" نامیده شده، موکول فرمود. ما انسانهائی که در این "روز" در روی کرهء زمین هستیم و شاهد و ناظرظهور این موهبت بزرگ یعنی "استقرار ملکوت الهی در روی زمین" هستیم؛ سزاوار است که بکمال سرور و نشاط وغایت افتخار بخود ببالیم و دمی از یاد خداوند منّان غافل نمانیم! گرچه هرگز از عهدهء شکر و سپاس چنین نعمتِ بی نهایت بر نخواهیم آمد! من در این خدمت بسیار مشکل، بخداوند پناه میبرم و در غایت خاکساری از آن محبوب و معبود یکتا یاری و یاوری میخواهم که از قصور و خطا حفظم فرماید. آنچه در این سلسله نوشتارها خطاب به عزیزان ارائه شد، کم و بیش تاریخ وقایع و حوادثی است که در عصر اوّل، یا عصر رسولیِ آئین نازنین یزدانی در مدّت 77 سال و اندی (عهد اعلی’ 19 سال،عهد ابهي’ 40 سال و عهد میثاق 29 سال) در جهان انسان در رابطه با ظهور دور بهائی واقع شده عالم انسانی را در مسسیر رشد و تکامل هدایت نمود. در این نوشتار آخرین پرده از این درام آسمانی را بکوتاهی به نظر عزیزان میرسانم. این پردهء آخر صعود حضرت عبدالبهاء و پرواز آن ذات بی همتاست به جهان باقی و جوار پدر بزرگوارشان، مظهر اعظم یزدان یکتا. اکنون در نومبر 1921 کار بزرگ و وظیفهء سترگ سالار میثاق در عالم انسانی به انجام میرسید! مأموریت تاریخی که پدر مهربانشان، مظهر اعظم طلعت رحمان برعهدهء ایشان گذارده بودند بکمال انجام شده بود. مأموریتی که این فرزند برومندِ آن سلطان مشیّت الهی در آغاز اقدام به انجامش از پدر مهربان به این مناجات استمداد میطلبند: یکی از معروفترین ژنرال های انگلیسی که به جنرال نظر کرده یا جنرال شکست ناپذیر معروف بود و در بسیاری از جنگ ها در سراسر دنیا شرکت کرده و در همه آن جنگ ها پیروز شده بود بین سال های ۱۸۸۲ تا ۱۸۸۳ میلادی برای مدتی از ارتش کناره گیری می کند و برای زیارت اماکن مقدسه تاریخی و مطالعه کتب مقدسه و تذکر و تفکر عازم اراضی مقدسه و فلسطین می شود و حدود یکسال به مطالعه و تعمق و گشت و گذار در اراضی مقدسه می پردازد و حامی سرسخت مکانی که تازه کشف شده بود که در آن مکان مسیح را به صلیب زده بودند شد تا آنجا که این مکان تا مدتی به نام او و بنام گوردون کالوری معروف بود از زبان استاد مجید درخشانی بشنویم. همانطور که در پستهای گذشته به تفصیل بیان شد، بهائیان در عین حال اینکه نظام بهداشت ایرانیان را دگرگون کرده و هموطنانشان را از حمامهای متعفن «خزینه» رهایی دادند و حمام های «دوش» را جایگزین کردند، همچنین اولین مدارس دخترانه «تربیت بَنات» را در ایران بنا نهادند، نغمات «موسیقی سنتی»، این «شناسنامه ملی» ما ایرانیان را که در حال فراموشی بودند را بصورت دستگاه هایی منظم کرده تا از بین نروند و به نسلهای بعدی تدریس و منتقل شوند. . کمتر کسی پیدا میشود که با تار و سه تار و موسیقی سنتی آشنایی داشته باشد و نام «میرزا عبدالله» را نشنیده باشد. . هیچ کسی جز خداوند شماره دقیق آنها را نمی داند لرد کرزن سیاح اروپائی که در اوائل سلطنت ناصرالدین شاه که به عنوان سیاح از ایران عبور می کند در سیاحت نامه خود عده بابیان را صد هزار تا یک میلیون می نویسد در آن زمان جمعیت ابران بین شش تا هفت میلیون بیشتر نبوده است. حضرت عبدالبها در ۱۱۰ سال پیش در سفر خود به امریکا در سال ۱۹۱۲ میلادی در جواب خبر نگار ی که در باره تعداد بهائیان می پرسد عدد یک میلیون را اعلام می کنند ولی حقیقت این است که تعداد دقیق بهائیان را کسی جز خداوند نمی داند. گاهى عاشقى را بى آن که سلاح به دست گيرد مى کُشند؛ بى آن که به جنگ پردازد به خاک مى افکنند؛ بى آن که دست ببازد سر مى بُرند؛ بى آن که بر کسى بتازد، گردن مى زنند. در چنين وضعى از يک جانب ستم به اوج خود مى رسد، دل در سينۀ دشمن ؛ سنگ خارا مى شود، مردمى از ميان مى رود، شرف معنى خود را از دست مى دهد، شخص انسان به حدّ گرگ بيابان يا کَفتار لاشخوار ؛ فرو می افتد، حاجب الدّوله و ابن الذّئب و ظلّ السّلطان می شود. از جانب ديگر قوّت ايمان به حدّاکثر امکان جلوه مى کند، هيچگونه شائبه اى ؛ عشق دلدادۀ آزاده را آلوده نمى سازد. پیش از آغاز ادامهء اقدامات و مجهودات معجز آسای مولای حنون عبدالبهاء، هدیه ای برای عزیزان دارم. دیشب گلگشتی در کتاب شمس تبریزی اثر طبع گهربار برترین عارف و بهترین شاعر جهان مولانا داشتم. در صفحهء 235 دیدگان جانم به قطعهء 527 و این نبوّات روشن شد. مولانا که با کلام یزدانی آشناست، قرنها پیش از ظهور "طلعت باب" و "محبوب عالم" و "حضرت سراللّه عبدالبهاء" آنچه را این سه اسطورهء ایرانی به عالم انسانی هدیه خواهند نمود، با ژرف نگری به آیات قرآنی دید و در این غزل حماسی بیان کرد. او آنچه را گهگاه برخی روشنفکران ایرانی امروز پس از نزدیک به دو قرن از طلوع "باب" در جهان انسان، کم و بیش می بینند، هشتصد سال زودتر در عالم روح مشاهده نموده بیان کرد. این ابیات شاید نقشی از کلمات یزدان پاک در "سورةُ الهُمَزَة" سورهء 104 قرآن است که مولانا به روشنی از معجز عشق و آتش افروختهء "محبّت اللّه"، "نارُ اللّهِ الموقَدَةِ الّتی تَطّلعوا عَلَی الافئدة" دیده است. فهرست مطالب - تحقیق و تحرّی حقیقت - معنی اسلام - معنی خاتم الانبیّا - آیا روز قیامت امده؟ - چطور میتوانیم درست را از نادرست تمیز دهیم؟ - چرا بهاالّلۀ احکام جدید آورد؟ - چند نکته دیگر تحقیق و تحرّی حقیقت يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ جاءَكُمْ فاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا أَنْ تُصيبُوا قَوْماً بِجَهالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلى ما فَعَلْتُمْ نادِمينَ (۴۹:٦حجرات) اى مؤمنان، هر گاه (حتی اگر) فاسقى خبرى براى شما آورد تحقيق كنيد، مبادا از روى نادانى به قومى رنجى رسانيد و از كار خود پشيمان گرديد. خانه سید باب را در شیراز ویران و خراب کردند و در آن محل این مسجد را ساخته و گسترش داده اند. و آیت الله طالقانی که دستور خراب کردن آن را داد به آیت الله محلاتی روز بعد مرد و بنی صدر که حمایت کرد مجبور شد از ایران فرار کند و آیت الله دست غیب که در خراب کردن آن دست داشت چند ماه بعد صد پاره شد. درست روز بعد و خرابی این خانه در زمان بنی صدر بود و چون می گفتند بنی صدر از خانواده بهائی است وایشان بخاطر اینکه نشان بدهد با بهائیان نیست همکاری نزدیک در این مورد با طالقانی داشت .بنی صدر هم طولی نکشید که به تیر غیب گرفتار شد و آیت الله دست غیب که خانه را شخصا خراب کرد. طولی نکشید که به قول مریدانش صد پاره شد سرانجام در روز جمعه 20 آذر 1360، آيت الله سيد عبدالحسين دستغيب، در حالي كه عازم نمازجمعه شيراز بود، در يكي از كوچه ها با انفجار بمبي توسط منافقين به شهادت رسيد. حضرت عبدالبهاء میفرمایند: «... انسان باید بنیادی نهد و بنیانی بنماید که ایوانش از کیوان بگذرد. پس شخص دوراندیش تا تواند خدمتی به دیوان الهی کند تا به ایوان رحمانی پی بَرَد، یعنی ایرانیان را بیدار کند که به آنچه سبب استحکام بنیان است تشبّث نمایند و آبادی ابدی جویند و قوّتی در عروق اعصاب مانند روح سریان نماید که در کمال سرعت ترقّی کند و بر سایر ملل تفوّق جوید ملاحظه نمائید که دو دولت استبداد بر قلع و قمع این آواره سالهای چند قیام نمود؛ علیالخصوص عبدالحمید، ولی این عبد توکل بر حقّ نمود و با تمام قوّت مقاومت کرد و استقامت نمود عاقبت ایوان وسیع آنان ویران شد ولی بنیان ضعیف این عبد نمایان گشت. آنان تاج و تخت را به باد دادند و با وجود دو کرور سپاه مغلوب و مقهور گشتند، ولی این عبد بی ناصر و معین فریداً وحیداً در حالت اسیری و بیمُجیری مسجون در قلعۀ عکا بود باوجوداین، الحمد للّه به قوّۀ محبّتاللّه چنان فتوحی حاصل شد که در زیر زنجیر، تسخیر کشور امریک گشت و در زندان تاریک و تنگ، عَلَم در ممالک فرنگ بلند شد. حال اگر چه معلوم نیست ولی بانگ این دُهُل بامداد معلوم میشود. ...» مکاتیب عبدالبهاء - جلد ۲ جمال ابهی’ در "لوح بشارات" از الواح متمّم کتاب اقدس میفرمایند: "بشارت سیزدهم امور ملّت معلّق است به رجال بیت عدل الهی. ایشانند اُمَناءُاللّه بینَ عِبادهِ و مَطالِعُ الامر فی بِلاده!" و آنگاه قلم اعلی’ میفرماید: "یا حزب اللّه! مربّی عالم عدل است. چه که دارای دو رکن است؛ مجازات و مکافات. و این دو رکن دو چشمه اند از برای حیات اهل عالم. چونکه هر روز را امری و هر حین را حکمی مقتضی؛ لذا امور به وزرای بیت العدل راجع تا آنچه را مصلحت وقت دانند معمول دارند. نفوسی که لوجه اللّه بر خدمت امر قیام نمایند، ایشان ملهمند به الهامات غیبی الهی. بر کلّ اطاعت لازم. امور سیاسیه کلّ راجع است به بیت العدل. و عبادات بما اَنزَلَهُ اللّه فی الکتاب. [آیات فوق بار دیگر، از قلم اعلی’ در "لوح اشراقات" با عنوان اشراق هشتم نازل شده است. و میفرمایند "این فقره از قلم اعلی’ در این حین مسطور و از کتاب اقدس محسوب."]
عزیزان من! در ادامهء نوشتار پیشین، و پس از مطالعهء دو سخن از مولای حنون عبدالبهاء، در رابطهء انسانیت و احساسات روحانیه، این سخنرانی حضرت، فصل الخِطاب است. به دقّت و بارها بخوانیم تا به حقیقت آفرینش برسیم. و به یقین بدانیم که انسان بالغ نه تنها به خداوندِ قدیم و آفریدگار رحیم مؤمن است و خود را فرزند عزیز او میداند، بلکه با "حاکمِ عَلی’ ماکانَ وَ مایَکونُ" در رابطه ای بسیار نزدیک و صمیمی است. انسان "خلیفهء" خداوند در جهان آفرینش است! از پیش باید برای آمادگی، به این مقدّمهء کوتاه بیاندیشیم. همه آفریدگان، برای هدف معیّن و زندگانی مشخّص، کامل خلق شده اند. و هیچیک از موجودات برای رسیدن به بهشت خود (هدف آفرینش خود) کم و کسری ندارد. راه بلوغ و کمال برای هرچیز باز و فراز است. ولیکن هر سطح از آفرینش در مقایسه با سطوح بالاتر ناقص است؛ گرچه در مراحل ابتدائی رشد و بلوغ باشد و یا در کمال بلوغ! و این در حالی است که همه طبقات آفرینش باهم مرتبط بوده در داد و ستد هستند. و هر سطح بالاتر مسئولیت بیشتری دارد! نوشتار را با داستانی که در صفحهء 35 <بدایع الآثار> جلد اوّل آمده آغاز میکنم. روز 15 اپریل [نخستین هفتهء اقامت عبدالبهاء در ایالات متّحده] بسیاری روزنامه ها در فضائل مولای حنون عبدالبهاء داد سخن دادند. "امّا "کشیش متعصّبی بر قسّیس کلیسای اسنشن (Ascension) اعتراض نموده بود که در کرسی محراب کلیسا، وانگهی روز یکشنبه وقت نماز، جز نایب مخصوص مسیح کسی نمیتواند بنشیند! چرا شما (حضرت) عبدالبهاء را در آنجا جای دادید؟... این اعتراض را هم بعضی از کشیشهای دیگر خود جواب دادند... تا آنکه خود او مقالهء دیگر نوشت که من در فضائل و اهمیت تعالیم حضرت عبدالبهاء شبهه ندارم. ولی فقط مقصود من رعایت قانون کلیسا بود. و آنروز رئیس اساقفه (بشب Beshop) بواسطهء مستر میلز مشرّف شد. اوّل اظهار و افتخار کرد از اینکه کلیسای اسنشن بقدوم مبارک مزیّن گشته. بعد عرض کرد من از تعالیم این امر خیلی امیدوارم و شما اوّل مسافر جلیلی هستید که با چنین خبر عظیمی از شرق بغرب آمده اید. تا حال گمان نمیرفت از شرق امری معتنا [قابل اعتناء] دیده و شنیده گردد. و این مسافرت مبارک جای شکر و ستایش است... عزیزان! از آنجا که سال 2021 سال مولای حنون عبدالبهاء است، در این نوشتار و نوشتارهای آینده در این سال، سعی میکنم تا حدِّ امکان، باهم از نزدیک با زندگی عبدالبهاء عبّاس در مراحل کودکی، نوجوانی، جوانی و دورهء سرپرستی ایشان از "امر اعظم یزدانی" و رهبریِشان جامعهء اسم اعظم را، آشنائی بیشتری حاصل کنیم. نخست از بعضی حوادث پراکنده یاد میکنیم و آنگاه در دو جلد کتاب منحصر به فرد <بدایع الآثار> که روزنامه ای از حیات حضرتشان در سه سال سفر به اروپا و امریکا است، و در حقیقت ثبت داستان سفر عبدالبهاء به نیمکرهء غربی است، گلگشتی داشته باشیم. (این دو جلد کتاب را محمود زرقانی از ملازمان حضرت در سفر 239 روزهء آمریکا و ادامهء دیدار شان از اروپا، در غایت امانت و دقّت تنظیم نموده بیادگار گذاشته است. ("کتابی یکتا از سفری بی نظیر در تاریخ روحانی انسان".) و میدانیم که شناسائی عبدالبهاء برای هر انسان از ضرورت های زندگی است. ایشان "مَثَلِ اعلای" انسانیت هستند و محبوب عالم این نمونه را بعنوان سرمشق برای همه فرزندان خداوند آفریده اند. بهائیان هرگاه بر سر دوراهی قرار میگیرند، از خود میپرسند اگر عبدالبهاء در این موقعیت قرار میگرفت، چه میکرد؟ و آنگاه با دعا و تفکّر به تصمیم نهائی میرسند. استقرار "امر اعظم جهانی" در نیمکرهء غربی یعنی برترین و بزرگترین توفیق یزدانی در "عهد میثاق" (29 سال سرپرستی و هدایت حضرت عبدالبهاء) برای همیشه رابطه ای مستقیم با این "مرکزعهد" خواهد داشت! این توفیق نیروهای نهفته ای را بکار گرفت و ثمرات مستمرّی در پی داشت که حضور مستقیم شخص عبدالبهاء را ایجاب میکرد تا اقدامات سرنوشت ساز حواریون آن حضرت را که با شجاعت و جسارتی تمام آغاز شده بود، به ثمر رساند. و اکنون که از طرفی، بحرانی که از کوری و انحراف ناقضان بوجود آمد و تا چند سال مانع پیشرفت هدف و مقصود مولای حنون شد، به تقدیر الهی فروکش کرد. و از طرف دیگر، سدّی بزرگ از قدرت حکومت از سر راه آزادی عبدالبهاء کنار رفت. و در حقیقت زنجیر از "گردن عبدالبهاء برداشته و بر گردن عبدالحمید، امپراطورمستبدّ و دشمن ستمگر و بدخواه او گذارده شد". و افزون بر این، مقدّس ترین مأموریت مولای حنون یعنی اجرای امر و خواستهء پدر بزرگوارشان در "سپردن امانت کردگاری، "رمس معنبر طلعت باب" در "کوه کرمل"، در نقطهء معلوم، بکمال روح و ریحان انجام پذیرفت؛ شرایط مناسب برای دور شدن آن حضرت از ارض اقدس فراهم گشت! عزیزان! این سال، سال حضرت سرّاللّه الاکرم، سلطان عالم، غصن اعظم بهاء، عبدالبهاء است. نوشتار 27 را که سه بهاء (3ضرب در 9) است سراسر به ذکر آن مولای حنون زینت میکنم. امسال و این سال سدهء پرواز "پیامبر وحدت و صلح" به ملکوت ابهاست. و در بحرانی ترین زمان و پردغدغه ترین نقطهء جهانِ خاک (اسرائیل در خاور میانه) عاشقان آن ماه تابناک در کار ساختن آرامگاه آن مولای پاک میکوشند و میجوشند. تا در سدهء صعودِ آن حضرت، امانت یکصدساله، پیکر خاکی مولا از جوار طلعت باب به مدفن ابدی منتقل شود. باشد که "زائران کوی جانان پس از زیارت مقام اعلی’" در کرمل، بر آن آرامگاه بگذرند و در "روضهء مبارکه" در بهجی، جبین بر آن درگاه بسایند. و در بازگشت هم، بار دیگر قدم بر آن خاک پاک گذارند. (و این آرزوی عبدالبهاء است!) در طول 77 سال حیات عنصری، عبدالبهاء هر آن در زحمت و مشقّت، درد، رنج، و ظلم و جور بودند. و آنچه در "علوّ الوهیت" بر محبوب عالم وارد شد، عینآً، در "مرتبهء عبودیت" بر مولای حنون نازل گشت! "تا براستی جهان خاک آئینهء افلاک باشد!" پیش از آنکه به این نوشتار بپردازم، بایستی یک مقدّمهء کوتاه را با شما در میان گذارم. افزون بر این، خداوند را سپاسگذارم که به مناسبتی "برگردان لوح افلاکیه" را اخیراً برای عزیزان فرستادم. "لوح افلاکیه" بیانی رسا از قلم ماهِ میثاق، عبدالبهاء در ارتباط کامل بین "ظهور شمس حقیقت" و "گسترش جهان مادّی" است و بررسی آن به درک مقدّمهء مورد نظر کمک بسیار مینماید. در کتب خداوندی بارها از روز و شب، خورشید و ماه و ستارگان و نیز از زمین یاد شده است. البتّه کلام الهی پیوسته معانی و مفاهیم بسیار را در بر دار. و در هر مورد با توجّه به موضوع میتوان مفهوم جدید و مناسب را از ان استنباط کرد. عزیزان بیاد دارید که دو باب آخر <کتاب مکاشفه> (آخرین کتاب مسیحیان) و نیزبعضی سوره های کوتاهِ حماسی در قرآن مجید، از آسمان و زمین، خورشید و ماه، شب و روز و یا ستارگان مکرّر گفتگو میشود. در قرآن ظاهراً خداوند به این واژه ها سوگند یاد میکند. و تردید نیست که این سوگند به اشیاءِ مادیِ ناچیزی که در گوشه ای از آفرینش بی انتها قرار دارند، نیست. بلکه یزدان پاک به "ظهور شمس حقیقت"، "قمر میثاق" و ستارگان راهنمای انسان در شامگاه ظهور، اشاره میفرماید. مثلاً در سورهء 91خداوند به"خورشید" و "نور آن" و به"ماه" که از پس آن بر میاید و به "روز" و"شب" و به "آسمان و زمین" و "گستردن زمین" سوگند یاد میکند و آنگاه به آموزش و پرورش روح انسانی میپردازد. تردیدی نیست که اینها همه اشارات روحانی است که بنابر وعدهء قرآن، بیان آن در آیات "طلعت باب" و "مظهر جهانیِ خورشید حقیقت" یعنی بهاء اللّه آمده است. هواللّه سپاس خدایرا که نامها و صفات خود را در اجرای اوامر خویش در همه طبقات هستی نافذ و مؤثّر نمود. و آثار آنها را بروشنی در جهانهای دیده و نادیده عیان فرمود. و نشانه های آن نامها و صفات را در غیب و شهود آشکار کرد. و باین ترتیب حقیقت مقدّسهء آفرینش را که از آن نامها و صفات فیض میابند و آگاهی میگیرند و متأثّر میشوند، برای پیدائی شئون حضرتش در حرکت هستی در سطوح بیشمار فلک کمال، چه در قوس نزول و چه در قوس صعود، گسیل داشت. و آن نامها و صفات را مبدأ هستی در عالم ایجاد قرار داده، مصدر حقایق ثبت شده در مراتب آفرینش، به اعلی’ درجهء معیّن شده از پیش، گردانید. پس چون خورشید آن نامها و صفات با نیروی جاذبه و ناشرهء خود بر حقایق پوشیده در ذاتِ غیب تابید سبب برخاستن، منتشر شدن، پراکنده شدن، منظّم شدن، بهره مند شدن، خبر یافتن و اثر پذیر شدنِ همهء هستی شد تا شئون رحمانیّت خـداوندی و آثار صمدیّت (پایندگی و پیوستگی) او پیدائی گیرد. پس آن مهر تابان با زینت و زیور انوار (بعد از پاره شدن پرده ها) آشکار گردید. و در افلاکِ توحید (وصفِ یکتائی و ذکر بی همتائی) و مدارهای تقدیس (پاکی و ستایش از پیراستگی) و دایره های تهلیل (شوق و ذوقِ هلهله و تحمید) بحرکت و سیر آمد. عزیزان خوب میدانید که عهد و پیمان بی نظیرربّانی در ظهور کلّی الهی، نوزده سال پیش از پرواز "ورقاءِ قدس" از "شاخسارستایش و ثناء"، یعنی صعود محبوب عالم، در "کتاب اقدس" به روشنی و صراحت به آیات یزدانی تأسیس گشت و این "میراث مرغوب لا عدلَ لَه" در "کتابُ عهدی" به جهانیان هدیه شد. و اینچنین از یک سو "امر اعظم جهانی"، گسترش آن در کرهء خاک، جامعیت و شمول آن بر نوع انسان و نیز حفظ و صیانت وحدت آن تا پایان دور بهائی تضمین شد. و از سوی دیگر، ادارهءجامعهء بشری در حال و در آینده بر اساسی ربّانی توضیح و روشن گردید. "نظم بدیع بهاءاللّه" که در آیات طلعت باب به ظهور قطعی آن نبوّت شده بود و در "کتاب اقدس" (منشور نظم بدیع جهان آرای الهی) و سایر آیات یزدانی تأسیس گشت بر دو ستون قائم و برپا ست. یکی انتصابی و دیگری انتخابی. ستون انتصابی که در رأس آن "اغصان سدرهء مبارکه" قراردارند، افزون بر سرپرستی، حفظ، حمایت و انتشار امر - و نیز حفظ و صیانت و آموزش و پرورش جامعهء و افراد انسانی، در تبیین و تشریح آیات و کلمات یزدانی قدرت و اختیار انحصاری دارد. و ستون انتخابی که با انتخاب همه افراد انسانی همواره در عید اعظم رضوان و برای مدتی معلوم هستی میابد، ادارهء جامعهء انسانی را بر اساس مشورت و شفقت بر عهده دارد. عبادات و روابط بنده با پروردگار بنابر کتاب یزدانی و کاملاً خصوصی است و مقدّس از هرگونه امر و نهی و دخالت دیگران میباشد. "امور سیاسیه راجع است به بیت العدل" و "بیت العدل قوّهء تشریع است و حکومت قوّهء تنفیذ". و بنابراین گرچه دین و سیاست هر دو منشأ ربّانی دارند، امّا از یکدیگر جدا هستند! روشن است که مأموریت مولای حنون، عبدالبهاء در سرپرستی "امر اعظم یزدانی" و اجرای اوامر "پدر آسمانی" در راه نجاح و رستگاری فرزندان محبوب، توانائی و قدرتی بزرگ را ایجاب میکند. این توانائی را کلام یزدانی در دو مقامِ "مبیّن آیات" و "مرکز میثاق" به ایشان عطا میفرماید. در مقام "مبیّن آیات" هر کلمه و آیه که میتواند برای فرد آدمی ابهام و اشکالی بوجود آرد، تنها روشنگری و بیان عبدالبهاء رفع ابهام میکند و هرگز سبب اختلاف نمیشود. (درک و استنباط فرد برای خود او محترم و ارزشمند است. ولی توقّع آنکه دیگران پیروی نمایند، نا رواست!) و در مقام "مرکز میثاق"، عبدالبهاء همه نیروهای خلّاقه در امر یزدانی و افراد بشری را با حفظ همه رنگها و شکلها و گونگونی ها، همسو میسازد. و به این ترتیب تا پایان "دور بهائی" که به استقرارِ "نظم بهاءاللّه" و "وحدت عالم انسانی" و "آفرینش مدنیّت جهانی" می انجامد، راه هرگونه انشعاب و انشقاق بسته میماند. و همه اعضاء (افراد) و ارکان (هیأت ها و ساختار ها) و دستگاه ها (مؤسّسه ها) در"هیکل واحد جامعهء انسانی" در آزادی و رهائی، در محیطی از آسایش فردی و جمعی خواهند کوشید تا به بلوغ رسیده، راه کمال روند. عزیزان توجّه دارند که از نخستین لحظهء طلوع طلعت باب، نزول آیات یزدان پاک بر کرهء خاک آغاز شد و تا 50 سال بعد با نزول "کتابُ عهدی" از قلم اعلی’ و بخطِّ مبارک محبوب عالم، این باران رحمت که سیل آسا و بدون انقطاع میبارید، ادامه داشت و میراثی مناسب با مأموریت ظهور اعظم الهی، "آفرینش آدمی نو و عالمی نو" برای عالم انسان باقی گذاشت. در عظمت این پنجاه سال که عهد اعلی’ و عهد ابهی’ را شامل میشود، شوقی افندی ولیِّ امر بهائی چنین گواهی میدهند: این نیم قرن را تاریخ نگاران آینده "قهرمانانه ترین، مصیبت آمیز ترین و خطیر ترین زمان" در عصر "رسولي يا عصر حواریون" از "دور بهائی"خداهند نامید! اگر بخواهیم انسانها را به دو گروه تقسیم کنیم، یک راه هم اینست که بگوئیم دسته ای انسان اسیر قفس تن هستند و محدود به خشنود ساختن آن. این دسته مردمان با مرگ تن به آخر حیات میرسند. و دسته ای دیگر تن را چون مرکبی گرفته، بر آن سوارند و بسته به آمادگیها و شایستگیها به پرواز در فضاهای دانش یاهنر، هم از خود گوهری پایدار میسازند و هم به بهبود و پیشرفت مدنیّت انسانی خدمت میکنند. این دسته خود، دو گروه میشوند؛ گروه نخست دانش را بخاطر دانش یا هنر را بخاطر هنر برمیگزینند. و به این خوش و مسرورند. و گروه دیگر، پرواز در این فضاها را بخاطر محبّت و خدمت به جهان انسان آغاز میکنند و جاودان میگردند.! نوشتار را با داستانی آغاز میکنم. یکصد و ده سال پیش، هوارد کلبی آیوس (Howard Colby Ives ) عبدالبهاء را در آمریکا زیارت کرد. و پس از چند ده سال حیرت و سرگردانی، راه خود را یافت و مسیری از خدمت به عالم انسان را در پیش گرفت. او اینچنین کلید رشد روحانی کم نظیری را یافته همسرش و خودش را جاودانی ساخت. در این نوشتار بر آنم که نکته ای بسیار جالب را با عزیزان در میان نهم. نکته ای که همگان را به کار آید و شاید راه گشای بسیاری مردمان باشد. به این منظور همراه با شما، به نخستین آیات در انجیل یوحنّا (John) توجّه میکنیم؛ "در آغاز کلمه بود، و کلمه با خدا بود، و کلمه خدا بود. هم چیز بوسیلهء او خلق شد؛... زندگی در او بود؛ و زندگی نور انسانها بود. و نور در تاریکی میدرخشد؛ و تاریکی او را نمیشناسد. مردی از جانب خدا آمد، که نامش یحیی’ بود. (یحیای مَعمَدانی یا John, the Baptist مردی که مردم را در رود اردن تعمید داده به ظهور عیسی مژده میداد.) او طلوع نور را بشارت میداد تا همه به نور ایمان آرند... نور راستین که هر کس به دنیا آید به او روشن میشود. او در جهان بود، و جهان بوسیلهء او آفریده شد، و او را نمیشناخت... هرکه او را پذیرفت، و به نام او مؤمن شد، شایستگی آن را یافت که پسر خدا باشد. آن مؤمنان زادهء خون و گوشت نبودند و به ارادهء انسانی خلق نشدند، بلکه از خدا زاده شدند. و کلمه گوشت شد و در بین ما ساکن گشت، (و ما جلال و بهاء او را دیدیم، جلال و بهاء تنها کسی که از پدر زاده شد.) پر از لطف و بهاء." و اکنون بسیار بجاست که "ترجمهء تفسیری" این آیات را که آخوندهای مسیحی نوشته اند ببینیم؛ تا شباهت کامل رفتار دینمداران را در ادیان پیشین مشاهده کنیم. و افزون بر آن، به کوته نظری و غرور دانشمندان و حتّا فلاسفهء اروپائی قرن 16 و 17 میلادی و گناه نابخشودنی آنان پی بریم! "در ازل، پیش از آنکه چیزی پدید آید، "کلمه" وجود داشت و نزد خدا بود، و خود او خداست. هرچه هست بوسیلهء او آفریده شده و چیزی نیست که آن را نیافریده باشد. زندگی جاوید در اوست و این زندگی به تمام مردم نور میبخشد. او همان نوری است که در تاریکی میدرخشد و تاریکی هرگز نمیتواند آن را خاموش کند. عزیزان من! به سال نزول <کتاب اقدس> "منشور تمدّن جهانی انسانی" (1873 میلادی) رسیده ایم. منشوری که "خالق انسان نوین و سازندهء جامعه ای روحانی مرکّب از آدمیان راستین" است. و چنین است که این "منشور" یگانه و بی همتا تمدّنی جهانی را با قالب و ماهیت کامل خواهد آفرید. تمدّنی که از نظر ادیان پیشین "استقرار ملکوت الهی در روی زمین، آنچنان که در آسمانهاست!" میباشد. تمدّنی که هدفِ همه ظهورات یزدانی در ادوار تاریخ و پیش از تاریخ بوده غایت و قلّهء همه نبوّات کتب مقدّسه است. و نیز ایده آل (Utopia) بسیاری اندیشمندان و آینده بینانِ جهان آدمی و اوج اعتلاء سخنوری در ادبیات فرهنگهای گوناگون بوده و هست. بدیهی است که این تمدّن جهانی که چون دُری یکتا در صدفِ "نظمی بدیع و جهان آرا" (با اساس و ارکانی یزدانی که در آیات امر بهائی منصوص است.) رشد کرده، کافل و حافظ یک جامعهء نوین بر بنای "وحدت عالم انسانی" خواهد بود و آن "نظم جهان آرا" تمدّن جهانی را در بر گرفته در مسیر کمال رهبری خواهد نمود. و همهء افراد بشر را در برابری، آزادی و آزادمنشی - و در پناه سراپردهء عشق و عقل و عدل که ثمرهء همگامی دین و دانش است، از هر خطر دور خواهد داشت تا "تمدّن جهانی نوین" که ترکیبی از "مدنیت مادّیِ انسانی"( آفریدهء عالم انسانی!) و "مدنیت روحانیِ الهی"( آفرینشِ ظهور کلّی محبوب ازلی!) میباشد، بر کرسی اقتدار نشاند. و ساکنان کرهء خاکی را به "وحدت ارگانیک" یا "یگانگی ذاتی" رساند. و اینچنین عالم انسان هدف نهائی آفرینش را شناخته در مسیر کمال رهسپار گردد. در این نوشتار کوشش میکنم تا با اشاره به چند موضوع که در نوشتارهای پیشین بکوتاهی عنوان شده است، زمینهء درک بهتر از مقصود را فراهم کنم. |
مدیربرگزیده مقالات مختلفه، نظرات مختلفه، نظرات دیگران، گلچین ها و ... بایگانی
September 2024
دسته بندی ها
All
|