در همۀ اعتقادات وحیانی، انفاق، بخشش، کرم و صدقه از مهم‌ترین رفتارهای اجتماعی مؤمنین به شمار آمده است. پرداخت «زکات» از جمله احکامی است که بنا به گفتۀ قرآن در ادیان پیشین بوده (مریم/ 31 و 55، انبیاء/ 73، بقره/ 43 و بیّنه/ 5) و آیین اسلام نیز برای آن اهمیّت زیادی قائل شده است.
«زکات» در لغت به معنای پاکیزگی و طهارت است و در اصطلاح حقوقی و فقهی، به نوعی از «صدقه» اطلاق می‌شود که واجد شرایط، باید بخشی از اموال خود را به نیازمندان ببخشد. بر اساس آنچه که به طور عموم در فقه اسلامی تدوین شده، زکات به 9 محصول یا دارایی تعلّق می‌گیرد: طلا، نقره، گندم، جو، خرما، کشمش، گاو، شتر و گوسفند. در قواعد فقهی گفته‌اند آن زمان که این دارایی‌ها از حدّ نصاب مشخّصی گذشت، مؤمن باید درصدی از آن دارایی‌ها را به عنوان زکات پرداخت نماید. بررسی جزئیّات فقهی در باب کسانی که زکات به آنان تعلّق می‌گیرد یا میزان زکات و یا موارد دیگر، مورد بررسی این مقاله نیست و کسی که طالب چنین مباحثی باشد، باید به منابع مربوطه مراجعه نماید.
«زکات» در لغت به معنای پاکیزگی و طهارت است و در اصطلاح حقوقی و فقهی، به نوعی از «صدقه» اطلاق می‌شود که واجد شرایط، باید بخشی از اموال خود را به نیازمندان ببخشد. بر اساس آنچه که به طور عموم در فقه اسلامی تدوین شده، زکات به 9 محصول یا دارایی تعلّق می‌گیرد: طلا، نقره، گندم، جو، خرما، کشمش، گاو، شتر و گوسفند. در قواعد فقهی گفته‌اند آن زمان که این دارایی‌ها از حدّ نصاب مشخّصی گذشت، مؤمن باید درصدی از آن دارایی‌ها را به عنوان زکات پرداخت نماید. بررسی جزئیّات فقهی در باب کسانی که زکات به آنان تعلّق می‌گیرد یا میزان زکات و یا موارد دیگر، مورد بررسی این مقاله نیست و کسی که طالب چنین مباحثی باشد، باید به منابع مربوطه مراجعه نماید.
RSS Feed
