
جلوس ناصرالدین شاه قاجار بر تخت سلطنت، تقریبا مقارن با ظهور و تولد ادیان بابی و بهایی در ایران است. ناصرالدین شاه، نزدیک به نیم قرن بر ایران پادشاهی نمود و در این مدّت، هزاران بابی و بهایی به فرمان و یا اطلاع وی از دم تیغ گذشته و قربانی گردیدند. بدین لحاظ در آثار بهایی از او به عنوان رئیس الظالمین (2) یاد شده است.