
![]() مردی تنها، سالخورده، با جسمی فرسوده، که سالها اسارت و اقامت در زاویۀ زندان و سفرهای اجباری از شهری به شهر دیگر و از اقلیمی به اقلیمی بدتر توانش را به تحلیل برده بود، به دیوارۀ کشتی تکّیه داده به دریای بیکران مینگریست. تا چشم کار میکرد آب بود و آبیِ آسمان در پهنای دریا بازتابی بس زیبا داشت، گویی خالق هستی میخواست زیبایی خلقتش را به همگان نشان دهد. امّا مرد در اندیشهای دور و دراز غرق شده بود. نگاهی به گذشته داشت، آن زمان که کودکی بیش نبود و از کشورش رانده شد و در سرمای زمستان، همراه پدری که ماهها سکونت اجباری در گوشۀ زندانی هولناک و زیر زنجیری سنگین در عنفوان جوانی سخت بیمارش ساخته بود، و مادری که بار گران دوری از فرزند خردسال را از سویی و نگرانی شوی محبوب بیمارش از سوی دیگر و دو فرزند کوچک آسیب پذیرش را از طرف دیگر بر دوش داشت، سفری را شروع کرد که هرگز بازگشتی نداشت. در آن زمهَریر زمستانی کوهستانهای غرب کشورش، که سرما تا ژرفنای وجود انسان نفوذ میکرد، پاهای کوچکش آنچنان لطمه دید که تا پایان عمر درمانی برایش متصوّر نشد و احساس وجود به انگشتان پایش باز نگشت.
0 Comments
![]() پاسخ از جناب دکتر پرویز روحانی دوست عزیز براستی دو پرسش را همراه آورده است. در پاسخ بایستی بکوتاهی به هر یک بپردازیم. الف- آیا بهاییان هم وحدت وجودی هستند؟ نخست بدانیم که "وحدت وجود" اندیشه و نظریست که در دوران دراز در خاور و باختر، بسیاری اندیشمندان، فلاسفه و عارفان را پسند آمده، مدار بررسیها و نتیجه گیریهای آنان بر آن بوده و هست. در این برداشت گمان بر اینست که خداوندِ آفریننده با آفرینش از یک جنس و جوهر میباشند. و در حقیقت جمع آفریده ها، خـدای خالق را میسازد و یا به گفتار دیگر خداوند در خلقت تجزیه شده و حضرتش جمع آفرینش است. این باور و گمان از نظر ادیان و امر بهائی مردود است. جوهر آفریننده و آمر راستین هرگز شناخته نمیشود و از هر گونه صفات و محدودیتهای آفرینش مادی و یا روحانی مقدّس است. در عرفان بهائی وجود در سه عالم یا قلمرو، هستی میابد:
|
مدیربرگزیده مقالات مختلفه، نظرات مختلفه، نظرات دیگران، گلچین ها و ... بایگانی
August 2023
دسته بندی ها
All
|