
در آغاز داستانی زیبا از تاریخ بشنویم. و برای درک آن لازم است مقدّمه ای کوتاه را مرور کنیم. در تاریخ زندگی انسان دو نوع مردمان ماندگار شده اند. یکی مردان خـدا و دیگری مردان دانش.
مردان خـدا همّت خود را در کشف حقایق روحانی و جهانهای روح نموده با کاوش و جستجو در راه شناخت انسان خود را وقف سعادت راستین انسانها کرده اند. اینان در این جستجو به تنزیه و تقدیس دل و روح خود پرداخته و از این راه آئینهء جان و دل را قابل انعکاس نور حقیقت ساخته اند. فلاسفه و تاریخ نگاران این دسته مردمان را پیروان مکتب اشراق نام نهاده اند. سقراط حکیم یکی از معروفترینِ اینان بود. او میگفت انسان همه چیز را داراست و بر همه چیز داناست، باید به یادش آورد.