جناب مطلق از جواهر ابرار و اکابر اخیارند. این بنده کراراً ذکر بزرگواری و شرح خدمتگزاری ایشان را شنیده بودم تا آنکه در سنه 93 بدیع در مدینه مشهد به زیارتشان فائز گردیدم. هیکلی جسیم و لبی بسیم داشت و کمتر وقتی بود که خندان نباشد خصوصاً هنگامی که به ذکر ایام تشرف میپرداخت. سیمایش شکفته تر و کلامش دلاویزتر میگردید ولی اگر امری مخالف دستورات الهیه از کسی مشاهده مینمود قیافه اش تغییر میکرد و گفتارش خشن و سخنش درشت میگردید و حرارت غیرت سراپایش را فرو میگرفت. تحصیلات اساسیش کم اما اطلاعات تبلیغی و امریش فراوان بود. این مرد رشید دو صفت بارز داشت، یکی خلوص و دیگری عفاف و این دو خلق کریم را با فعالیت و شهامت جمع کرده خود را در صف مردان بزرگ جای داده بود و گذشته از آنچه ذکر شد، دارنده اوصافی بود که حضرت مسیح له المجد و البهاء از حواریون خویش توقع اتصاف به آن را داشت یعنی چون کبوتر ساده و مانند مار هوشیار و حالت وارستگی و انقطاع را با وجد و انجذاب بهم آمیخته بود. اهل و عیال اختیار نکرد و خانه و کاشانه ترتیب نداد و شب و روز آرام نگرفت. ایام را ببطالت و کسالت نگذراند بلکه مانند نسیم سحر در هر شهر و دیار مشام روحانیان را معطّر فرمود.
RSS Feed
