پیش از آغاز ادامهء اقدامات و مجهودات معجز آسای مولای حنون عبدالبهاء، هدیه ای برای عزیزان دارم. دیشب گلگشتی در کتاب شمس تبریزی اثر طبع گهربار برترین عارف و بهترین شاعر جهان مولانا داشتم. در صفحهء 235 دیدگان جانم به قطعهء 527 و این نبوّات روشن شد. مولانا که با کلام یزدانی آشناست، قرنها پیش از ظهور "طلعت باب" و "محبوب عالم" و "حضرت سراللّه عبدالبهاء" آنچه را این سه اسطورهء ایرانی به عالم انسانی هدیه خواهند نمود، با ژرف نگری به آیات قرآنی دید و در این غزل حماسی بیان کرد. او آنچه را گهگاه برخی روشنفکران ایرانی امروز پس از نزدیک به دو قرن از طلوع "باب" در جهان انسان، کم و بیش می بینند، هشتصد سال زودتر در عالم روح مشاهده نموده بیان کرد.
این ابیات شاید نقشی از کلمات یزدان پاک در "سورةُ الهُمَزَة" سورهء 104 قرآن است که مولانا به روشنی از معجز عشق و آتش افروختهء "محبّت اللّه"، "نارُ اللّهِ الموقَدَةِ الّتی تَطّلعوا عَلَی الافئدة" دیده است.
این ابیات شاید نقشی از کلمات یزدان پاک در "سورةُ الهُمَزَة" سورهء 104 قرآن است که مولانا به روشنی از معجز عشق و آتش افروختهء "محبّت اللّه"، "نارُ اللّهِ الموقَدَةِ الّتی تَطّلعوا عَلَی الافئدة" دیده است.
RSS Feed
