وسعت آثار و نوشتجات و آیات نازله بطور حتم یقین می‌توان گفت که یکی از معجزات حضرت بهاءالله همچون دیگر پیامبران آيات و کتب نازله از ايشان است با این تفاوت که کتب الهی و آثار باقی مانده از ایشان بیشتر از صد جلد می‌باشد. حضرت بهاءالله با قدرت قلم خود ديانت خود را اعلان فرمودند. ایشان در دوشبانه روز قادر بودند که به میزان آیات قرآن، آیات نازل فرمایند برای نمونه کتاب ایقان قریب 200 صفحه می‌باشد و در عرض 2 روز نازل شده و می‌فرمایند آیات همانند غیث هاطل(باران پرشتاب) در حال نزول است و کاتب قادر به درج و نوشتن آن نیست.
1) وسعت آثار حضرت بهاءالله به حدی بوده که می‌فرمایند هر خانواده بابی یا بهایی حد اقل یک یا چند لوح دریافت نموده اند و حال اگر در زمان حضرت بهاءالله چند صد هزار بهایی وجود داشته تعداد الواح را تخمین بزنید که چه مقدار می‌باشد؟ با اینکه مقداری از این الواح تاراج شده و یا از بین رفته اند و یا به دست دشمنان افتاده است.
1) وسعت آثار حضرت بهاءالله به حدی بوده که می‌فرمایند هر خانواده بابی یا بهایی حد اقل یک یا چند لوح دریافت نموده اند و حال اگر در زمان حضرت بهاءالله چند صد هزار بهایی وجود داشته تعداد الواح را تخمین بزنید که چه مقدار می‌باشد؟ با اینکه مقداری از این الواح تاراج شده و یا از بین رفته اند و یا به دست دشمنان افتاده است.
2) با وجود انبوه آیات و الواح نازل شده از ایشان، همچنان در کتاب ایقان می‌فرمایند تمام آنچه نازل فرموده اند در مقابل آنچه می‌خواستند نازل فرمایند قابل مقایسه نیست و علت هم، عدم استعداد نفوس و مناسب نبودن اوضاع و احوال و محدودیت های گوناگون دیگر در آن زمان بوده است.
...قسم بخدا که این حمامه ترابی را غیر این نغمات نغمه‌هاست و جز این بیانات رموزها که هر نکته‌ئی از آن مقدّس است از آنچه بیان شد و از قلم جاری گشت تا مشیّت الهی چه وقت قرار گیرد که عروسهای معانی بی‌حجاب از قصر روحانی قدم ظهور بعرصه قدم گذارند...[1]
3) تمامی این آثار نتیجه درس و مدرسه و بحث نبوده است. حضرت بهاءالله هیچ وقت به مدرسه نرفته و در جمع علما حاضر نبودند و قواعد قوم را فرا نگرفته و علم ایشان لدنی و ایشان امّی بوده اند ایشان در نامه ای که در شش سالگی مرقوم نموده اند در این خصوص می‌فرمایند:
هوالمحبوب، انشا‌الله در سایه رحمت رحمانی و قباب عنایت سبحانی ساکن و مستریح باشید. بر حسب ظاهر من کوچکم خط ندارم. ولکن چون این امی به سدره الهی متمسک است بی علم می‌خواند و بی خط می‌نویسد و این در عالم باطن نزد اهل بصر مشهود است. اغیار از این سرّ آگاه نبوده و نیست.[2]
ایشان در لوح سلطان خطاب به ناصرالدین شاه و همچنین در لوح ابن ذئب می‌فرمایند (مضمون بیان مبارک به فارسی): مردم طهران اغلب مرا می‌شناسند از آنها جویا شو که من داخل به هیچ مدرسه ای نشده ام و با علما نبوده و قواعد قوم را نیاموخته ام.
ایشان غیر از آن تمام عمر را بیشتر زندانی و یا آواره و یا در تبعید و تحت نظر بوده اند و راحت و آسایش که لازمه نوشتن است را نیز نداشته اند.
...یا سلطان انّی کنت کأحد من العباد و راقداً على المهاد مرّت علیّ نسائم السّبحان و علّمنی علم ما کان لیس هذا من عندی بل من لدن عزیز علیم و امرنی بالنّدآء بین الأرض و السّمآء بذلک ورد علیّ ما ذرفت به دموع العارفین ما قرأت ما عند النّاس من العلوم و ما دخلت المدارس فاسأل المدینة الّتی کنت فیها لتوقن بأنّی لست من الکاذبین هذه ورقة حرّکتها اریاح مشیّة ربّک العزیز الحمید هل لها استقرار عند هبوب اریاح عاصفات لا ومالک الأسمآء و الصّفات بل تحرّکها کیف ترید لیس للعدم وجود تلقآء القدم قد جآء امره المبرم و انطقنی بذکره بین العالمین انّی لم اکن الّا کالمیّت تلقآء امره قلّبتنی ید ارادة ربّک الرّحمن الرّحیم...[3]
همچنین ایشان در کتاب ایقان در همین خصوص می‌فرمایند:
...و چه ریاحین توحید که در ریاض قلوبشان انبات شده و چه شقایقهای حقایق علم و حکمت که از صدور منیرشان روئیده و اگر ارض قلوبشان تبدیل نمیشد چگونه رجالی که حرفی تعلیم نگرفته‌اند و معلّم را ندیده‌اند و بهیچ دبستانی قدم نگذاشته‌اند بکلمات و معارفی تکلّم مینمایند که احدی ادراک نتواند نمود گویا از تراب علم سرمدی سرشته شده‌اند و از آب حکمت لدنّی عجین گشته‌اند...[4]
4) تمام الواح و آثار ایشان بدع و جدید است و از روی کتاب‌های گذشتگان کپی نشده و تکرار مطالب قبل نیست و همگی ریشه در علم الهی دارد و حتی فصاحت و بلاغت آنها قابل مقایسه با نوشتجات اعصار گذشته نمی‌باشد.
5) آثار به دو زبان فارسی و عربی نازل شده آثار فارسی ایشان به مراتب از هر لحاظ از شاهکارهای زبان فارسی مثل سعدی و حافظ و مولوی و غیره سلیس تر، بهتر و بالاتر است برای نمونه :
...الله اکبر بیان که باین مقام رسید رائحه روحانی از صبح صمدانی مرور نمود و صبای صبحگاهی از مدینه سبای لا‌یزالی وزید و اشارتش جان را بشارت تازه بخشید و روح را فتوحی بی‌اندازه بساط جدیدی مبسوط نمود و ارمغان بیشمار بیکران از آن یار بی‌نشان آورد که خلعت ذکر از قدّ لطیفش بسی قاصر است و رداء بیان از قامت منیرش بس کوتاه بی‌لفظ رمز معانی کشف مینماید و بی‌لسان اسرار تبیان میگوید و بلبلهای شاخسار هجر و فراق را ناله و افغان میآموزد و قاعده و رسوم عشق و عاشقی و رمز دلدادگی تعلیم مینماید و گلهای بدیع رضوان قرب و وصال را رسم دلبری و آداب عشوه‌گری تلقین مینماید و اسرار حقایق بر شقایق بستان عشق میبخشد و دقایق رموز و رقایق آن را در صدر عشّاق ودیعه میگذارد بقسمی عنایت در این ساعت فرموده که روح القدس بغایت حسرت میبرد قطره را امواج بحری داده و ذرّه را طراز خورشیدی عنایت نموده الطاف بمقامی رسیده که جعل قصد نافه مشک نموده و خفّاش در مقابل آفتاب مقرّ گزیده مردگان را بنفخهٴ حیات از قبور جسد مبعوث نموده و جاهلان را بر صدر علم منزل داده و ظالمان را بر فراز عدل محل معین نموده و عالم هستی بجمیع این عنایات حامله گشته تا کی اثر این عنایت غیبی در خاکدان ترابی ظاهر شود و تشنگان از پا افتاده را بکوثر زلال محبوب رساند و گمگشتگان صحرای بعد و نیستی را بسرادق قرب و هستی معشوق فائز گرداند و در ارض قلوب که این حبّه‌های قدس انبات نماید و از ریاض نفوس که شقایقهای حقایق غیبی بشکفد...[5]
6) آثار عربی آن حضرت را نویسندگان مشهور عرب ستوده اند و همانند آنرا جایی ندیده و کسی نتوانسته آن را بیاموزد و سبک و سیاق آن را اعجاب انگیز خوانده اند که چگونه یک فارسی زبان توانسته به این فصاحت و بلاغت به زبان عربی بنویسد که این خود از معجرات است.
7) در لوح احمد می‌فرمایند:(مضمون بیان مبارک)
اگر اینها را انکار کنید، مثل آن را بیاورید و می‌فرمایند قسم به خدائی که جان من در قبضه قدرت اوست، نمی‌توانید و نخواهید توانست. اگر چنانچه همه دست به دست هم دهید.
8) سرعت نزول آیات و زیبایی خط برای تمام آنهایی که شاهد بوده اند اعجاب انگیز بوده، در آثارشان مطالب بسیار متنوع، مختلف و گوناگون بوده و تمرین و تجربه دخلی در تبحر نزول آیاتشان نداشته است به این معنی که همه آیات نازله ایشان به هیچ وجه یک نواخت نبوده و در آنها مردم کلیه طبقات را مورد خطاب قرار داده اند و در تمامی طول حیات، آثار ایشان همه در یک سطح از لحاظ نوشتاری بوده و نمیتوان گفت که قلم ایشان با گذر زمان تغییرکرده و یا بهتر و پخته تر شده است و حتی نمیتوان هیچ ضد و نقیض و ناسخ و منسوخی در آن یافت و صدق این گفته را می‌توان در مقایسه اولین اثر مبارکشان کلمات عالیات و کتاب ایقان با آخرین اثر که لوح ابن ذئب می‌باشد مشاهده نمود که هر دو در یک سبک و سیاق و مهارت نوشتاری هستند.
------
[1] کتاب ایقان حضرت بهاءالله صفحه136
[2] نامه حضرت بهاالله در شش سالگی برگرفته از کتاب محبوب عالم صفحه ۱۸۳
[3] لوح سلطان و لوح لوح ابن ذئب
[4] کتاب ایقان حضرت بهاءالله صفحه35
[5] کتاب ایقان حضرت بهاءالله صفحه46
...قسم بخدا که این حمامه ترابی را غیر این نغمات نغمه‌هاست و جز این بیانات رموزها که هر نکته‌ئی از آن مقدّس است از آنچه بیان شد و از قلم جاری گشت تا مشیّت الهی چه وقت قرار گیرد که عروسهای معانی بی‌حجاب از قصر روحانی قدم ظهور بعرصه قدم گذارند...[1]
3) تمامی این آثار نتیجه درس و مدرسه و بحث نبوده است. حضرت بهاءالله هیچ وقت به مدرسه نرفته و در جمع علما حاضر نبودند و قواعد قوم را فرا نگرفته و علم ایشان لدنی و ایشان امّی بوده اند ایشان در نامه ای که در شش سالگی مرقوم نموده اند در این خصوص می‌فرمایند:
هوالمحبوب، انشا‌الله در سایه رحمت رحمانی و قباب عنایت سبحانی ساکن و مستریح باشید. بر حسب ظاهر من کوچکم خط ندارم. ولکن چون این امی به سدره الهی متمسک است بی علم می‌خواند و بی خط می‌نویسد و این در عالم باطن نزد اهل بصر مشهود است. اغیار از این سرّ آگاه نبوده و نیست.[2]
ایشان در لوح سلطان خطاب به ناصرالدین شاه و همچنین در لوح ابن ذئب می‌فرمایند (مضمون بیان مبارک به فارسی): مردم طهران اغلب مرا می‌شناسند از آنها جویا شو که من داخل به هیچ مدرسه ای نشده ام و با علما نبوده و قواعد قوم را نیاموخته ام.
ایشان غیر از آن تمام عمر را بیشتر زندانی و یا آواره و یا در تبعید و تحت نظر بوده اند و راحت و آسایش که لازمه نوشتن است را نیز نداشته اند.
...یا سلطان انّی کنت کأحد من العباد و راقداً على المهاد مرّت علیّ نسائم السّبحان و علّمنی علم ما کان لیس هذا من عندی بل من لدن عزیز علیم و امرنی بالنّدآء بین الأرض و السّمآء بذلک ورد علیّ ما ذرفت به دموع العارفین ما قرأت ما عند النّاس من العلوم و ما دخلت المدارس فاسأل المدینة الّتی کنت فیها لتوقن بأنّی لست من الکاذبین هذه ورقة حرّکتها اریاح مشیّة ربّک العزیز الحمید هل لها استقرار عند هبوب اریاح عاصفات لا ومالک الأسمآء و الصّفات بل تحرّکها کیف ترید لیس للعدم وجود تلقآء القدم قد جآء امره المبرم و انطقنی بذکره بین العالمین انّی لم اکن الّا کالمیّت تلقآء امره قلّبتنی ید ارادة ربّک الرّحمن الرّحیم...[3]
همچنین ایشان در کتاب ایقان در همین خصوص می‌فرمایند:
...و چه ریاحین توحید که در ریاض قلوبشان انبات شده و چه شقایقهای حقایق علم و حکمت که از صدور منیرشان روئیده و اگر ارض قلوبشان تبدیل نمیشد چگونه رجالی که حرفی تعلیم نگرفته‌اند و معلّم را ندیده‌اند و بهیچ دبستانی قدم نگذاشته‌اند بکلمات و معارفی تکلّم مینمایند که احدی ادراک نتواند نمود گویا از تراب علم سرمدی سرشته شده‌اند و از آب حکمت لدنّی عجین گشته‌اند...[4]
4) تمام الواح و آثار ایشان بدع و جدید است و از روی کتاب‌های گذشتگان کپی نشده و تکرار مطالب قبل نیست و همگی ریشه در علم الهی دارد و حتی فصاحت و بلاغت آنها قابل مقایسه با نوشتجات اعصار گذشته نمی‌باشد.
5) آثار به دو زبان فارسی و عربی نازل شده آثار فارسی ایشان به مراتب از هر لحاظ از شاهکارهای زبان فارسی مثل سعدی و حافظ و مولوی و غیره سلیس تر، بهتر و بالاتر است برای نمونه :
...الله اکبر بیان که باین مقام رسید رائحه روحانی از صبح صمدانی مرور نمود و صبای صبحگاهی از مدینه سبای لا‌یزالی وزید و اشارتش جان را بشارت تازه بخشید و روح را فتوحی بی‌اندازه بساط جدیدی مبسوط نمود و ارمغان بیشمار بیکران از آن یار بی‌نشان آورد که خلعت ذکر از قدّ لطیفش بسی قاصر است و رداء بیان از قامت منیرش بس کوتاه بی‌لفظ رمز معانی کشف مینماید و بی‌لسان اسرار تبیان میگوید و بلبلهای شاخسار هجر و فراق را ناله و افغان میآموزد و قاعده و رسوم عشق و عاشقی و رمز دلدادگی تعلیم مینماید و گلهای بدیع رضوان قرب و وصال را رسم دلبری و آداب عشوه‌گری تلقین مینماید و اسرار حقایق بر شقایق بستان عشق میبخشد و دقایق رموز و رقایق آن را در صدر عشّاق ودیعه میگذارد بقسمی عنایت در این ساعت فرموده که روح القدس بغایت حسرت میبرد قطره را امواج بحری داده و ذرّه را طراز خورشیدی عنایت نموده الطاف بمقامی رسیده که جعل قصد نافه مشک نموده و خفّاش در مقابل آفتاب مقرّ گزیده مردگان را بنفخهٴ حیات از قبور جسد مبعوث نموده و جاهلان را بر صدر علم منزل داده و ظالمان را بر فراز عدل محل معین نموده و عالم هستی بجمیع این عنایات حامله گشته تا کی اثر این عنایت غیبی در خاکدان ترابی ظاهر شود و تشنگان از پا افتاده را بکوثر زلال محبوب رساند و گمگشتگان صحرای بعد و نیستی را بسرادق قرب و هستی معشوق فائز گرداند و در ارض قلوب که این حبّه‌های قدس انبات نماید و از ریاض نفوس که شقایقهای حقایق غیبی بشکفد...[5]
6) آثار عربی آن حضرت را نویسندگان مشهور عرب ستوده اند و همانند آنرا جایی ندیده و کسی نتوانسته آن را بیاموزد و سبک و سیاق آن را اعجاب انگیز خوانده اند که چگونه یک فارسی زبان توانسته به این فصاحت و بلاغت به زبان عربی بنویسد که این خود از معجرات است.
7) در لوح احمد می‌فرمایند:(مضمون بیان مبارک)
اگر اینها را انکار کنید، مثل آن را بیاورید و می‌فرمایند قسم به خدائی که جان من در قبضه قدرت اوست، نمی‌توانید و نخواهید توانست. اگر چنانچه همه دست به دست هم دهید.
8) سرعت نزول آیات و زیبایی خط برای تمام آنهایی که شاهد بوده اند اعجاب انگیز بوده، در آثارشان مطالب بسیار متنوع، مختلف و گوناگون بوده و تمرین و تجربه دخلی در تبحر نزول آیاتشان نداشته است به این معنی که همه آیات نازله ایشان به هیچ وجه یک نواخت نبوده و در آنها مردم کلیه طبقات را مورد خطاب قرار داده اند و در تمامی طول حیات، آثار ایشان همه در یک سطح از لحاظ نوشتاری بوده و نمیتوان گفت که قلم ایشان با گذر زمان تغییرکرده و یا بهتر و پخته تر شده است و حتی نمیتوان هیچ ضد و نقیض و ناسخ و منسوخی در آن یافت و صدق این گفته را می‌توان در مقایسه اولین اثر مبارکشان کلمات عالیات و کتاب ایقان با آخرین اثر که لوح ابن ذئب می‌باشد مشاهده نمود که هر دو در یک سبک و سیاق و مهارت نوشتاری هستند.
------
[1] کتاب ایقان حضرت بهاءالله صفحه136
[2] نامه حضرت بهاالله در شش سالگی برگرفته از کتاب محبوب عالم صفحه ۱۸۳
[3] لوح سلطان و لوح لوح ابن ذئب
[4] کتاب ایقان حضرت بهاءالله صفحه35
[5] کتاب ایقان حضرت بهاءالله صفحه46
| مطالب مرتبط: |
RSS Feed
