منتخباتی از آثار حضرت عبدالبهاء (محبت و فروتنی)

به عالم انسانی مهربانی کنید و به نوع بشر مهرپرور گردید. بیگانگان را مانند آشنا معامله نمایید و اغیار را به مثابه یار نوازش فرمائید. دشمن را دوست ببینید و اهرمن را ملائکه شمارید ... خائفان را ملجأ و پناه گردید و مضطربان را سبب راحت دل و جان. بی‌نوایان را نوا بخشید و فقیران را کنز غنا شوید. دردمندان را درمان گردید و مریضان را طبیب و پرستار. به صلح و سلام خدمت نمائید و دوستی و راستی و حقّ پرستی و آشتی در جهان نیستی تأسیس نمائید.
تا توانید در هر محفلی شمع محبّت برافروزید و هر دلی را به نهایت رأفت ممنون و مسرور نمائید. بیگانگان را مانند خویش بنوازید و اغیار را به مثابه یار وفادار مهربان گردید. اگر نفسی جنگ جوید شما آشتی طلبید. و اگر ضربتی بر جگرگاه زند شما مرهم بر زخم او بنهید. شماتت کند محبّت نمائید. ملامت کند ستایش فرمائید. سمّ قاتل دهد شهد فائق بخشید. به هلاکت اندازد شفای ابدی دهید. درد گردد درمان بشوید. خار شود گل و ریحان گردید. شاید به سبب این رفتار و گفتار این جهان ظلمانی نورانی گردد و این عالم خاکی آسمانی شود و این زندان شیطانی ایوان رحمانی گردد. جنگ و جدال برافتد و محبّت و وفا در قطب عالم خیمه افرازد. اینست نتایج وصایا و نصائح الهی و خلاصه تعالیم دور بهائی.

---

"شب و روز بکوشید تا امر خیری از شما سرزند." "جز خیر عموم بشر نیندیشید و به غیر از صلاح عالم انسان مپسندید." "وقت اتّحاد و اتّفاق است و زمان یگانگی و آزادی. به یکدیگر مهربان باشید و به خدمت همدیگر پردازید. اوّل خادم شما منم..." "اختلاف به دو قسم است. یک اختلاف سبب انعدام است ... و اختلاف دیگر که عبارت از تنوّع است، آن عین کمال ... اختلاف آداب و رسوم و عادات و افکار و آراء و طبایع سبب زینت عالم انسانی گردد."
"وقت را غنیمت شمرید. به جان بکوشید و بخروشید تا این جهان ظلمانی نورانی گردد و این عالم تنگ و تاریک گشایش یابد ... بنیاد عناد برافتد و اساس بیگانگی ویران گردد و بنیان یگانگی مرتفع شود ... تا علم محبّت و الفت در جمیع آفاق موج زند ... این است وصایای عبدالبهاء." "ای یاران به جان و دل بکوشید که این جهان آئینه جهان ملکوت شود." "پر برگ و شکوفه شوید. مانند درخت خشک نباشید که هر قدر باران بهاری بارد، نسیم جانپرور وزد، ابداً در آن اثری ظاهر نشود." "جمیع دست بهم داده در خیر عالم انسانی بکوشید." "هر یک عالم انسانی را شمعی نورانی گردید و در خدمت عموم بشر جانفشانی نمائید. از راحت و آسایش خویش بگذرید تا سبب آسایش عالم آفرینش گردید."
در تألیف قلوب سایر ادیان به یکدیگر جانفشانی کنید. نفسی را بیگانه نخوانید و شخصی را بدخواه مشمرید. چنان سلوک نمائید که این جهان فانی نورانی گردد و این گلخن ظلمانی گلشن رحمانی شود. این است وصیّت عبدالبهاء، این است نصیحت این عبد بی‌نوا."
"ای اهل عالم بیدار شوید بیدار. ای احزاب و امم هشیار گردید هشیار. بنیان نزاع و جدال را براندازید. از تقلید و تعصّب که سبب درندگیست بگذرید، تا به حقیقت پی برید و انوار وحدت عالم انسانی مانند آفتاب ظاهر و عیان گردد. علم صلح عمومی بلند شود. الفت و اتّحاد کامل بین اجناس و ادیان و اوطان حاصل گردد. عالم انسانی آسایش جوید و صورت و مثال الهی یابد. اینست پیام من." "چقدر انسان عزیز و شریف است اگر به آنچه شاید و باید قیام نماید."