در نقدی که بر مقاله نخست از فصل نامه بهائی شناسی نوشتم، موضوع ایرادات فرانچسکو فیچیکیا را بر اساس مصاحبه احمد پورمرور بررسی نمودم. چند هفته قبل مقاله ای تحت عنوان «جملاتی از تورج امینی که باید یادمان بماند»، برای من ارسال شد که توضیحات بی ربطی بود درباره مقاله من، از شخصی به نام میثاق «میثاق شیبانی». این شخص با عبارات تکراری بسیار، خواسته بود مرا از مبلّغان مشهور آیین بهائی معرّفی کند! البته کسی که هنوز فرق «مبلّغ» و «محقّق» را نمی داند، بهتر است درباره مقالات من اظهار نظر نکند. گشتی کوتاه در اینترنت زدم و دانستم که مشارالیه از فعّالان سایت بهائی پژوهی نیز هست. خواستم جوابی بر نقد او بنویسم، ولی دیدم از نوشتن مقاله دوّم و سوّم راجع به فصل نامه بهائی شناسی بازخواهم ماند، لذا از نوشتن جوابیّه به شیبانی منصرف گشتم.
در این نوشتار قصد دارم، به یکی دیگر از مقالات فصل نامه مزبور بپردازم که مهدی حبیبی راجع به کتاب ایقان نوشته است. در معرّفی مقاله مزبور در فصل نامه بهائی شناسی، عنوان شده که نوشته حبیبی تحقیقی است برای پایان نامه دانشگاهی وی و کامل شده پایان نامه او به نام «نقدی بر شاه بیت غزل بهائیّت» در سال 1394 به صورت کتابی مستقل انتشار یافته است. من کتاب مذکور را ندیده ام، ولی بررسی همین مقاله، معلوم می سازد که روشمندی نویسنده چگونه و همچنین مایه تفکّرات و اطّلاعات دین شناسی اش چه مقدار است. عجب آنکه در همان گشت مختصر یاد شده در اینترنت، از مقاله ای بدون نام نویسنده در سایت بهائی پژوهی و از فرم نوشتاری، فهمیدم که حبیبی نیز از کارمندان آن سیستم است!
1) کتاب ایقان روشمندی فهم کتب ادیان قبل از خود را مشخّص می سازد و پایه و مایه این کار را از منظر آئین بهائی فراهم می نماید. با چشم پوشی از برخی جزئیات، می توان گفت که حبیبی در مقاله اش، به درستی، اهمیّت کتاب ایقان را در آئین بهائی توضیح داده است. امّا او به حساب خود، تصوّر نموده که اگر بتواند پایه های اعتبار کتاب ایقان را بشکند، آئین بهائی فروخواهد پاشید. از این رو حبیبی از وجوه مختلف به مطالب کتاب ایقان پرداخته، امّا أسفا که از همان نخست، راه را کج رفته است:
نسخه کامل این مقاله را میتوانید از لینک زیر دانلود نمایید :
نگاهی به مقالات فصلنامۀ بهائی شناسی ــ قسمت دوم-کتاب ایقان |