ورود دیانت بابی و بهایی به روستای وادقان (بادقان کاشان)

روستای وادقان (بادقان کاشان)

 حسن ابن حاجی ابراهیم وادقانی در قریۀ سِن سِن کاشان مابین راه کاشان و قم به شغل آسیابانی اشتغال داشته و با شهید مجید محمّد بیک سِن سِنی مَرغی که با برادر و برادرزاده اش داراب بیک و تراب بیک که در کاروانسرای سِن سِن مرکزشان بوده دوستی داشته موقعی که حضرت اعلی جلّ جلاله از کاشان به همراهی محمّد بیک چپرچی (همان چاپارچی) و سواران به کاروانسرای سِن سِن وارد می شوند محمّد بیک مَرغی مترنم به این شعر بوده که
 آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند        آیا بود که گوشۀ چشمی به ما کنند
 حضرت باب به گوشۀ چشم به محمّد بیک توجّه فرمودند و وی فوراً مؤمن می شود و چنان موقن و شیفته می گردد که بعداً به رتبۀ شهادت فائز می شود.

---

محمّد بیک سِن سِنی به رفیق خود حسن آسیابان وادقانی خبر می‌دهد و شرح ماجرا را می گوید او نیز مؤمن شده فوراً به اهالی وادقان خبر می‌دهد و به محض خبر، مرحوم ملّا عبدالهادی پدر میرزا محمود مؤمن می شود و بسیاری از وادقانی ها نیز بابی می شوند.
میرزا محمود هنگام بابی شدن پدرشان جناب ملّا عبدالهادی کوچک بوده اند و پس از بلوغ و در ایّام جوانی زمانی که امر بهائی به دستور جمال قدم جلّ جلاله که در بغداد تشریف داشته اند توسط جناب حاجی میرزا کمال الدین نراقی وارد وادقان می‌شود، ایشان فوراً مؤمن به دیانت بهایی می شوند و بابی های وادقان را به امر جمال ابهی جلّ جلاله تبلیغ می کند و همگی پذیرفته و بهایی می‌شوند.[1]

مختصری در مورد روستای وادقان (کاشان)

ین روستا در همسایگی نزدیک با روستای ون و «سار» و از هر طرف با فاصله دو کیلومتر قرار گرفته‌است. نزدیک به ۲۰۰ نفر سکنه ثابت دارد که شغل اکثر سکنه آن دامداری و کشاورزی خرد می‌باشد. مهمترین محصولات درختی و باغی آن از قدیم گردو و بادام بوده و مهمترین فعالیت اقتصادی وابسته به کشاورزی سکنه آن تولید گلاب گل محمدی می‌باشد که در فصل بهار پس از جمع‌آوری از مزارع پرورش این گل تولید می‌شود. شغل اغلب زنان و دختران این روستا به شکل سنتی از قدیم قالی‌بافی بوده که در سالهای اخیر به دلیل رکود در بازار فرش سنتی ایران، از رونق آن کاسته شده‌است.
 با توجه به کوهستانی بودن منطقه زمین مسطح برای ساخت و ساز در این روستا بسیار کم یافت می‌شود و به همین دلیل بیش از هشتاد درصد خانه‌های این روستا بر دامنه تپه و به شکل پلکانی از پایین به سمت نوک تپه بنا شده‌است. بین روستای ون و این روستا دشت مسطحی به نام «دنوی» وجود دارد که به احتمال قوی محل اولیه سکونت اهالی بوده که به علت حوادث طبیعی و از جمله سیل اهالی ترجیح داده‌اند به قسمت کوهستانی جدید نقل مکان نموده و از آن دشت مسطح صرفاً جهت کشاورزی استفاده نمایند. بقایای خانه‌های قدیمی محل سکونت قبلی هنوز در این دشت قابل مشاهده است.
 
وجه‌تسمیه
دست‌کم تا حدود قرن ۱۰ هجری نام این روستا «بادقان» بوده و بر همان اساس «محمدشریف» شاعر هندی‌سرای قرن ده و از اهالی این روستا به «شریف‌بادقانی» مشهور بوده است و به نظر می‌رسد کم‌کم در گویش متداول «بادقان» به «وادقان» تغییر نموده است. از سیر تطور و وجه‌تسمیهٔ اصلی این روستا قبل از آن اطلاع مستند دقیقی در دست نیست.[۲]
 
-----
*   دوستان عزیز و همراهان همیشگی وبسایت سیارون جاسب در نگارش این مطالب سعی شده تا از خاطرات و جنبه های مختلف  نکته ها برداشته و نوشته شود از این رو شما عزیزان نیز اگر مطالب، خاطرات و یا تصاویری در اختیار دارید که میتواند ما را در تکمیل این مطلب کمک نماید عنایت نموده و برای ما ارسال دارید.
​                                                                                                                                                                  با تشکر

---
[1] یادداشت های جناب عباس محمودی
[۲] از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد