فتحالله فردوسی به او میگوید شما به پدر بنده محبّت کردید ما هرگز کینه به دل نداریم و همه را دوست داریم و در حق همه دعا میکنیم. فکرش را نکن آقای شریف انشاءالله چرخ ماشین برایت بچرخد و زندگی به کام تو باشد و با همین ماشین هر وقت پیرمردی یا پیرزنی را دیدی سوار کن، اجرت با خداست و میفرمایند:
محبّت ره به دل دادن صفای سینه میخواهد به فکر یکدیگر بودن دل بیکینه میخواهد
بلی دوستان مولائی که فرموده اگر به شما زهر دهند شما شهد دهید و هر که به شما بدی کرد او را ببخشید و در حق او دعا کنید. پس اگر خلق عالم همه یک زبان و هم صدا بگویند ای خدا جمیع خلقت را دوست داریم و به ما توفیق خدمت و محبّت بده، دنیا گلستان میشود. در عالم مثل آقای فردوسی بسیارند. خداوند همه را حفظ کند که چراغ راه ماها باشند. چنین شخصی حق را خوب شناخته بود که از اینهمه مال و ثروت و مقام گذشت و به معبود خود شتافت.
یادش همیشه گرامی و نامش تا ابد باقی خواهد ماند و شهیدان همیشه زندهاند و روحشان شفیع ماها
به قلم (م. یزدانی)