در سال دو نقطه اعتدالست که آفتاب از افق آن طلوع مینماید. یکی نقطه اعتدال ربیعی است که آفتاب در برج حمل داخل می شود آنرا نوروز می گویند. و یکی نقطه اعتدال خریفی است که آفتاب در برج میزان داخل میشود که او را مهرجان میگویند. در این دو وقت آفتاب از افق اعتدال طلوع میکند و زمین را بدو قوس منقسم میکند که جمیع کائنات از باغ و راغ و کوه و دشت و صحرا مرده است و در این فصل زنده میشود. افسرده و پژمرده بود، تر و تازه میگردد. چه طراوتی چه حلاوتی چه نورانیتی چه روحانیتی حاصل می شود. فی الحقیقه در ایران خوب عید میگیرند. معلوم است که عید می گیرند بصورت تنها نیست. اوقاتیکه من در ایران بودم چه قیامتی میکردند. خصوصاً در دهات جمیع اسباب سرور را فراهم میآوردند. اگرچه حال تخفیف دادهاند باز هم خوب عید میگیرند. این عید از قدیم الایام محترم بوده. حضرت اعلی روحی له الفداء تجدید نمودند و جمال قدم هم در کتاب اقدس تاکید و تصریح فرمودند. انتهی.
بیار ای باد نوروزی، نسیم باغ پیروزی
که بوی عنبرآمیزش، به بوی یار ما ماند( سعدی)
دلایل اینکه دیانت بهایی نیز عید نوروز را به عنوان عیدی مذهبی جشن میگیرد و برای آن مقام و منزلتی خاص قائل است:
لك الحمد یا الهی بما جعلت النیروز عیدا للذین صاموا فی حبك "
2. اول سال بهایی است یعنی در تقویم بهایی نوروز به عنوان شروع و آغاز سال تعیین گردیده است چنانچه در كتاب اقدس میفرمایند:
" انه لصدر الشهور و مبدئها"
3. در این روز نفحه حیات بر موجودات دمیده میشود. خاك مرده زنده شود و اشجار افسرده حیات تازه یابند چنانچه میفرمایند:
" فیه تمر نفحةالحیاة علی الممكنات طوبی لمن ادركه بالروح و ریحان"
4. این روز یوم الله است چنانچه حضرت اعلی در باب چهارم از واحد ششم بیان میفرمایند:
" خداوند عالم در میان ایام، یومیرا منسوب به خود قرار داده و آن را یوم الله خوانده و آن یومیاست كه شمس، منتقل میگردد از برج حوت به حمل "
لذا بهاییان این عید را حتی المقدور مفصل و با شكوه و مجلل بر پا ساخته و در آن به شادی و مسرت میپردازند و خود و سایرین را به قدر وسع پذیرایی مینمایند و بدین وسیله شكر نعمت الهی را در عمل ظاهر میسازند .
همچنین در این روز اشتغال به شغل مثل تجارت و صناعت و زراعت برای بهاییان حرام است .
این عید در آتیه ایام توسط بهاییان منبع و منشاء اعمال خیریه عظیمه و تاسیسات عام المنفعه خواهد شد .زیرا حضرت عبدالبها در این خصوص به بهاییان فرموده اند:
" احبای الهی در چنین روزی البته باید یك آثار خیریه صوریه یا آثار خیریه معنویه بگذارند كه آن آثار خیریه شمول بر جمیع نوع انسان داشته باشد زیرا در این دور بدیع هر عمل خیری باید عمومیباشد یعنی شمول بر جمیع بشر داشته باشد . اختصاص به بهاییان نداشته باشد ."
همچنین میفرمایند :
" پس باید دانایان تحقیق و تحری نمایند كه احتیاج ملت در آنروز به چه اصلاحی است و چه امر خیری لازم و وضع چه اسی از اساس سعادت ملت واجب. تا آن اصلاح و آن امر خیر و آن اساس، در آن روز تاسیس گردد. مثلا اگر ملاحظه كنند كه ملت محتاج به تحسین اخلاق است، تحسین اخلاق را در آن روز تاسیس كنند. ملت اگر احتیاج به انتشار علوم دارد در توسیع دایره معارف لازم در آن روز، قراری بدهند یعنی افكار عموم ملت را منعطف به آن امر خیر كنند و اگر چنانچه ملت احتیاج به توسیع دایره تجارت یا صناعت یا زراعت دارد، در آن روز مباشرت به وسائلی نمایند كه مقصود حاصل گردد یا آنكه ملت محتاج به صیانت و سعادت و معیشت ایتام است از برای سعادت ایتام قراری بدهند و قس علی ذلك. تاسیساتی كه مفید از برای فقرا و ضعفاء و درماندگان است تا در آن روز از الفت عموم و اجتماعات عظیمه نتیجه حاصل گردد."(گنجینه حدود و احكام ص 410)
در هر دو دیانت زردشتی و بهایی، نوروز جشن شروع گردش طبیعت است كه اینك از مرزهای سنتی خود بیرون آمده و تبدیل به جشنی جهانی شده و از فرهنگ ایرانی به فرهنگ جهانی راه یافته زیرا بهاییان در هر نقطه دنیا با هر رنگ و نژاد و قومیت و فرهنگ، عید نوروز را جشن میگیرند و آن را پاس میدارند. در دیانت زردشت، نوروز جشن آفرینش انسان بود و در دیانت بهایی این عید به وحدت نوع انسان و همسانی نژادها مبدل گشت. به فرموده حضرت عبدالبها" در این یوم مبارك " اجتماع كنند و محافل عمومی بیارایند و حكم یك انجمن حاصل كنند تا وحدت ملت و الفت و یگانگی در جمیع انظار مجسم شود" همچنین میفرمایند:
" دیدن یكدیگر نمایند و اگر چنانچه بین نفوس كدورتی حاصل در آن روز آشتی كنند و آن اغبرار و دل شكستگی زایل شود. دوباره به الفت و محبت پردازند " گنجینه حدود و احكام ص407
پروفسور الساندرو بائوزانی اسلام شناس و ایران شناس برجسته ایتالیایی در یكی از مقالات خود مینویسد:
" در دیانت بهایی به كرات از بهار به عنوان رمزی از تجدید دیانت یاد شده زیرا ظهور پیامبران مانند فرا رسیدن بهار است و روز رستاخیزی است كه در آن روز آنها كه از نظر روحانی مرده اند دوباره حیاتی جدید مییابند. روزی كه در آن، حقیقت ادیان، تجدید و دوباره تاسیس میگردد. این روز روز رستاخیز و داوری هم هست زیرا نادرستی و ریا كاری و افكار و اخلاق و عادات كهنه ،طرد و منهدم میگردند. روزی كه در آن یخها و برفهای موهومات و تعصبات كه در فصل زمستان روی هم انباشته شده بودند، تغییر حالت داده، آب میشوند و دنیا را برای آغاز حیاتی جدید و دوره ای نو در بر میگیرند. این است اساس جشنی كه بهاییان در آغاز سال نو در نوروز بپا میكنند."
منابع :
گنجینه حدود و احكام
مقاله الساندرو بائوزانی ترجمه كیومرث مظلوم
مقاله نوروز جشنی كهن و جاودانی ف بهگرا
(آهنگ بدیع سال 22 شماره)
برگرفته از کانال تلگرام آیین بهایی
پیام نوروز 1396 بیت العدل اعظم الهی
حلول عید سعید نوروز و فرارسیدن بهار جانفزا را به شما بندگان طلعت ابهی و عزیزان باوفای حضرت عبدالبهاء تبریک و تهنیت میگوییم. امید چنان است که تجدید حیات طبیعت و وصول اخبار مسرّتبخش پیشرفت و تقدّم امر الله جان و روان آن خستهدلان را لطافت و طراوتی تازه بخشد. نوروز ۱۳۹۶ آغاز دویستمین سال میلاد حضرت بهاءالله در شهر مقدّس طهران است، سالی که بهائیان جهان به همراه دیگر علاقهمندانِ صلح و اخوّت عظمتِ رسالت آن حضرت را برای تأسیس وحدت عالم انسانی جشن خواهند گرفت. جمّ غفیری در شهرها و روستاها و بسیاری از هنرمندان، ادبا، شعرا، رهبران، اساتید و دیگر اندیشمندان در گوشه و کنار عالم بر طبق ذوق و ابتکار خویش آن نقطۀ عطف مهم در تاریخ نوع بشر را ارج نهاده ارمغان ظهور حضرتش را گرامی خواهند داشت، ارمغانی که مفهوم جدیدی از دین و همچنین بینش روشنی از یگانگی نوع بشر و رهنمونهای لازم برای تحقّق آن را در بر دارد. چه نیکو است که بسیاری از هموطنان منصف و مستعدّ شما حال بر خود میبالند که آن شخص بزرگوار فرزند خاک پاک ایران است و به خاطر این انتساب مبارک هماکنون در سراسر دنیا کشور ایران مقدّس شمرده شده و نوروز فیروز سالیانه جشن گرفته میشود. اشواق قلبی و ادعیۀ خالصانۀ این مشتاقان همواره متوجّه شما مقرّبان درگاه کبریا است. الحمد لله که با تأییدات ملأ اعلی به ایرانیان و جهانیان نشان دادهاید که علیرغم ظلم و ستمهای بیشماری که از طرف متعصّبین بیانصاف مستمرّاً بر شما وارد میشود، با حکمت و شجاعت و مظلومیّتِ تام در راه محبّت به نوع انسان و نشر نفحاتِ وحدت میکوشید و از هیچ فرد و یا مقامی بغض و کینهای در دل نداشته و ندارید. [امضا: بیت العدل اعظم]»