راسخون در علم درباره تفسیر درست آیات و احادیث موثقه که حقیقت پیش کسیت و چه کسی راست می‌گوید و تفسیر و تاویل و توضیح چه کسی قابل اعتماد است جواب این سوال در خود قرآن است که در سوره آل عمران خداوند می فرماید:
...وَمَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلاَّ اللّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ... [1]
یعنی هیچ کس جز خداوند و راسخون در علم تاویل قرآن را نمی‌دانند.
سوال اینجاست که راسخون فی العلم چه کسانی هستند؟
...
...وَمَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلاَّ اللّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ... [1]
یعنی هیچ کس جز خداوند و راسخون در علم تاویل قرآن را نمی‌دانند.
سوال اینجاست که راسخون فی العلم چه کسانی هستند؟
...
درباره تفسیر درست آیات و احادیث موثقه که حقیقت پیش کسیت و چه کسی راست می‌گوید و تفسیر و تاویل و توضیح چه کسی قابل اعتماد است جواب این سوال در خود قرآن است که در سوره آل عمران خداوند می فرماید:
...وَمَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلاَّ اللّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ... [1]
یعنی هیچ کس جز خداوند و راسخون در علم تاویل قرآن را نمی‌دانند.
سوال اینجاست که راسخون فی العلم چه کسانی هستند؟
مطمئنا تمام این مثلا آیات عظام و علمای اعلام و حجج اسلام و مفسرین جور و واجور نیستند. چرا که اولا خودشان اقرار میکنند که جزء راسخون نیستند، علوم الهیه را به تمام که هیچ حتی به گوشه‌ای از آن هم پی نبرده‌اند و ثانیا عمری خودشان را نادان و مقلد و طلبه می‌نامند، تا جایی که حتی وقتی از همه مراحل گذشته و مرجع شده‌اند باز هم در حین مرجعیت مقلد دیگری هستند.
در هزار و چند صد سال گذشته تنها کسانی که دعوی راسخون فی العلم کرده اند و مرجع معصوم و مصون از خطا بوده‌اند شارعین دیانت مقدس بهایی یعنی حضرت اعلی و حضرت بهاءالله بوده اند.
بنابراین تنها تفسیر ایشان سند و مدرک بوده و قابل اعتماد است چه که نه طلبه و نه مقلد بوده اند و نه علومشان اکتسابی و بشری است.
حضرت بهاءالله می‌فرمایند:
نه تنها من راسخ در علمم بلکه من امّها و نفسها و ذاتها و جوهرها هستم.(مضمون بیان مبارک)
...وَمَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلاَّ اللّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ... [1]
یعنی هیچ کس جز خداوند و راسخون در علم تاویل قرآن را نمی‌دانند.
سوال اینجاست که راسخون فی العلم چه کسانی هستند؟
مطمئنا تمام این مثلا آیات عظام و علمای اعلام و حجج اسلام و مفسرین جور و واجور نیستند. چرا که اولا خودشان اقرار میکنند که جزء راسخون نیستند، علوم الهیه را به تمام که هیچ حتی به گوشه‌ای از آن هم پی نبرده‌اند و ثانیا عمری خودشان را نادان و مقلد و طلبه می‌نامند، تا جایی که حتی وقتی از همه مراحل گذشته و مرجع شده‌اند باز هم در حین مرجعیت مقلد دیگری هستند.
در هزار و چند صد سال گذشته تنها کسانی که دعوی راسخون فی العلم کرده اند و مرجع معصوم و مصون از خطا بوده‌اند شارعین دیانت مقدس بهایی یعنی حضرت اعلی و حضرت بهاءالله بوده اند.
بنابراین تنها تفسیر ایشان سند و مدرک بوده و قابل اعتماد است چه که نه طلبه و نه مقلد بوده اند و نه علومشان اکتسابی و بشری است.
حضرت بهاءالله می‌فرمایند:
نه تنها من راسخ در علمم بلکه من امّها و نفسها و ذاتها و جوهرها هستم.(مضمون بیان مبارک)
راسخون فی العلم در کتاب ایقان ص 166 الی 167
... ما یعلم تأویله الّا الله و الرّاسخون فی العلم بعد که راسخ در علوم و امّها و نفسها و ذاتها و جوهرها بیان میفرماید که قدری مخالف هوای ایشان واقع میشود اینست که میشنوی که چه میگویند و چه میکنند و نیست اینها مگر از رؤسای ناس در دین یعنی آنهائی که الهی بجز هوی اخذ نکرده‌اند و بغیر ذهب مذهبی نیافته‌اند و بحجبات علم محتجب گشته‌اند و بضلالت آن گمراه شده‌اند چنانچه بتصریح تمام ربّ الأنام میفرماید أ فرأیت من اتّخذ الهه هواه و اضلّه الله علی علم و ختم علی سمعه و قلبه و جعل علی بصره غشاوةً فمن یهدیه من بعد الله أ فلا تذکّرون یعنی آیا دیدی آن غافل را که گرفت خدای خود خواهشهای نفس خود را و اضلال کرد او را خدا بر علمی و مهر نهاد بر گوش و دلش و گردانید بر چشمش پرده‌ئی پس که هدایت میکند او را از بعد خدا آیا پند نمیگیرید در معنی و اضلّه الله علی علم اگرچه در ظاهر آنست که ذکر شد ولیکن نزد این فانی مقصود از آیه علمای عصرند که اعراض از جمال حقّ نمودند و بعلوم خود که از نفس و هوی ناشی گشته متمسّک شده بر نبأ الهی و امر او احتجاج مینمودند قل هو نبأ عظیم انتم عنه معرضون...
بنابر این تفسیر درست و صحیح قرآن یعنی تفسیر این هیاکل مقدسه... بقیه آمده اند حرفی زده اند چیزی نوشته اند و هر کاری کرده اند برای دیگران سند و مدرک درستی نخواهد بود و بنابراین نباید به آن استناد کرد. و حتی در حدیثی از امام صادق هست که می فرمایند علم 27 حرف است و در زمان تمام اولیا و انبیا از آدم تا خاتم فقط 2 حرف آن مشهود است و با ظهور قائم 25 حرف دیگر ظاهر میشود و این عظمت این ظهور را ثابت میکند.
-----
[1]در روايتي هست كه « علم 27 حرف يا قسم است و تا ظهور امام زمان(عج) تنها دو حرف آن شناخته مي شود» اگر ممكن است به طور مفصل و توضيح كامل اين حديث، يا ساير روايت مربوط به علم را شرح دهيد؟ در اين راستا امام صادق (ع) فرمود: «علم و دانش، بيست و هفت حرف است و همه آن چه پيامبران آورده اند، تنها دو حرف آن است و مردم تاكنون جز با آن دو حرف، آشنايي ندارند و هنگامي كه قائم ما قيام كند، بيست و پنج حرف ديگر را بيرون آورده، آن را ميان مردم نشر و گسترش مي دهد.» (بحارالانوار، ج 52، ص 326؛ خرائج، ج2، ص 841)
-----
[1]در روايتي هست كه « علم 27 حرف يا قسم است و تا ظهور امام زمان(عج) تنها دو حرف آن شناخته مي شود» اگر ممكن است به طور مفصل و توضيح كامل اين حديث، يا ساير روايت مربوط به علم را شرح دهيد؟ در اين راستا امام صادق (ع) فرمود: «علم و دانش، بيست و هفت حرف است و همه آن چه پيامبران آورده اند، تنها دو حرف آن است و مردم تاكنون جز با آن دو حرف، آشنايي ندارند و هنگامي كه قائم ما قيام كند، بيست و پنج حرف ديگر را بيرون آورده، آن را ميان مردم نشر و گسترش مي دهد.» (بحارالانوار، ج 52، ص 326؛ خرائج، ج2، ص 841)
در معنی حديث علم ٢٧ حرف است
حضرت عبدالبهاء حضرت عبدالبهاء جلّ ثنائه ميفرمايند قوله الاحلی :
نيريز جناب ميرزا آقا خان عليه بهاء الله الابهی :
هو اللّه
ای متوجّه بملکوت ابهی، از عدم مجال بجواب مختصر قناعت نما مقصود از عبارت حديث حرف ملفوف نيست مقصود اينست که آنچه در قرون اولی از فضائل عالم انسانی بحيّز ظهور پيوست و در عرصه شهود جلوه نموده از علوم و فنون و مخترعات و اکتشافات و مشروعات و اسرار کائنات و حقايق موجودات کلّ بمنزله دو حرفست امّا آنچه بعد از ظهور قائم ظاهر خواهد شد از اسرار عالم و حقائق اشياء و صنايع و بدايع و معلومات عالم انسانی و سرّ مکنون و رمز مصون بمنزله بيست و پنج حرف چنانچه ملاحظه مينمائی که بعد از ظهور قائم چه امور عظيمه حاصل شده است که جميع آنچه در سابق معلومات عالم انسانی بود مقابلی با يکی از آن نمينمايد
در مادّيّات ملاحظه کن که عنوان روحانيّاتست مثلاً جميع اختراعات عالم انسانی و اکتشافات مادّی در قرون اولی مقابلی بيک قوّه تلغرافی فنوغرافی فتوغرافی تلفون قوّه کهربائی و مخابره بدون وسايط سيم نميکند و قس علی ذلک و عليک البهاء الابهی عبدالبهاء عباس .
نيريز جناب ميرزا آقا خان عليه بهاء الله الابهی :
هو اللّه
ای متوجّه بملکوت ابهی، از عدم مجال بجواب مختصر قناعت نما مقصود از عبارت حديث حرف ملفوف نيست مقصود اينست که آنچه در قرون اولی از فضائل عالم انسانی بحيّز ظهور پيوست و در عرصه شهود جلوه نموده از علوم و فنون و مخترعات و اکتشافات و مشروعات و اسرار کائنات و حقايق موجودات کلّ بمنزله دو حرفست امّا آنچه بعد از ظهور قائم ظاهر خواهد شد از اسرار عالم و حقائق اشياء و صنايع و بدايع و معلومات عالم انسانی و سرّ مکنون و رمز مصون بمنزله بيست و پنج حرف چنانچه ملاحظه مينمائی که بعد از ظهور قائم چه امور عظيمه حاصل شده است که جميع آنچه در سابق معلومات عالم انسانی بود مقابلی با يکی از آن نمينمايد
در مادّيّات ملاحظه کن که عنوان روحانيّاتست مثلاً جميع اختراعات عالم انسانی و اکتشافات مادّی در قرون اولی مقابلی بيک قوّه تلغرافی فنوغرافی فتوغرافی تلفون قوّه کهربائی و مخابره بدون وسايط سيم نميکند و قس علی ذلک و عليک البهاء الابهی عبدالبهاء عباس .
یا عبدالبهاء و در لوح ميرزا تقی خان قمی نازل قوله الاحلی :
"امّا حديث وارد که در ايّام سابق دو حرف صادر ولی در ايّام قائم جميع حروف ديگر ظاهر گردد مقصود اينست که آنچه از آثار و علوم و احکام و قانون و بدايع و صنايع و کمالات عالم انسانی در ايّام سابق ظاهر شده بمنزله دو حرف بوده ولی در اين ظهور بديع و بروز کنز منيع کمالات و فضائل عالم انسانی و علوم و فنون نامتناهی بدرجه‌ای رسد که بمثابه جميع حروف ديگر باشد يعنی اين دور بديع از دورهای سابق اينقدر امتياز و فرق دارد چنانچه ملاحظه مينمائيد که هنوز قرن اوّل است در اينمدّت قليله چقدر اسرار کائنات از حيّز غيب بعالم شهود آمده چه سرّهای مکنون و رمزهای مصون که در غيب امکان بوده ظاهر شده و چه اکتشافها از اسرار و حقائق اشياء تحقّق يافته و چه صنايع و بدايع جلوه نموده ديگر ملاحظه نما که من بعد چه خواهد شد . باش تا صبح دولتش بدمد اينهمه از نتايج سحر است. انتهی کتاب مائده آسمانی جلد ۲.
"امّا حديث وارد که در ايّام سابق دو حرف صادر ولی در ايّام قائم جميع حروف ديگر ظاهر گردد مقصود اينست که آنچه از آثار و علوم و احکام و قانون و بدايع و صنايع و کمالات عالم انسانی در ايّام سابق ظاهر شده بمنزله دو حرف بوده ولی در اين ظهور بديع و بروز کنز منيع کمالات و فضائل عالم انسانی و علوم و فنون نامتناهی بدرجه‌ای رسد که بمثابه جميع حروف ديگر باشد يعنی اين دور بديع از دورهای سابق اينقدر امتياز و فرق دارد چنانچه ملاحظه مينمائيد که هنوز قرن اوّل است در اينمدّت قليله چقدر اسرار کائنات از حيّز غيب بعالم شهود آمده چه سرّهای مکنون و رمزهای مصون که در غيب امکان بوده ظاهر شده و چه اکتشافها از اسرار و حقائق اشياء تحقّق يافته و چه صنايع و بدايع جلوه نموده ديگر ملاحظه نما که من بعد چه خواهد شد . باش تا صبح دولتش بدمد اينهمه از نتايج سحر است. انتهی کتاب مائده آسمانی جلد ۲.
RSS Feed
