راسخون در علم چه کسانی هستند و تاویل و تفسیر صحیح قرآن نزد چه کسانی است؟

راسخون در علم

درباره تفسیر درست آیات و احادیث موثقه که حقیقت پیش کسیت و چه کسی راست می‌گوید و تفسیر و تاویل  و توضیح چه کسی قابل اعتماد است جواب این سوال در خود قرآن است که در سوره آل عمران خداوند می فرماید:
...وَمَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلاَّ اللّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ... [1]
یعنی هیچ کس جز خداوند و راسخون در علم تاویل قرآن را نمی‌دانند.
سوال اینجاست که راسخون فی العلم چه کسانی هستند؟
​...

---

درباره تفسیر درست آیات و احادیث موثقه که حقیقت پیش کسیت و چه کسی راست می‌گوید و تفسیر و تاویل  و توضیح چه کسی قابل اعتماد است جواب این سوال در خود قرآن است که در سوره آل عمران خداوند می فرماید:
...وَمَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلاَّ اللّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ... [1]
یعنی هیچ کس جز خداوند و راسخون در علم تاویل قرآن را نمی‌دانند.
سوال اینجاست که راسخون فی العلم چه کسانی هستند؟
مطمئنا تمام این مثلا آیات عظام و علمای اعلام و حجج اسلام و مفسرین جور و واجور نیستند. چرا که اولا خودشان اقرار می‌کنند که جزء راسخون نیستند، علوم الهیه را به تمام که هیچ حتی به گوشه‌ای از آن هم پی نبرده‌اند و ثانیا عمری خودشان را نادان و مقلد و طلبه می‌نامند، تا جایی که حتی وقتی از همه مراحل گذشته و مرجع شده‌اند باز هم در حین مرجعیت مقلد دیگری هستند.
در هزار و چند صد سال گذشته تنها کسانی که دعوی راسخون فی العلم کرده اند و مرجع معصوم و مصون از خطا بوده‌اند شارعین دیانت مقدس بهایی یعنی حضرت اعلی و حضرت بهاءالله بوده اند.
بنابراین تنها تفسیر ایشان سند و مدرک بوده و قابل اعتماد است چه که نه طلبه و نه مقلد بوده اند و نه علومشان اکتسابی و بشری است.
حضرت بهاءالله می‌فرمایند:
​ نه تنها من راسخ در علمم  بلکه  من امّها و نفسها و ذاتها و جوهر‌ها هستم.(مضمون بیان مبارک)

          راسخون فی العلم در کتاب ایقان ص 166 الی 167

... ما یعلم تأویله الّا الله و الرّاسخون فی العلم بعد که راسخ در علوم و امّها و نفسها و ذاتها و جوهرها بیان میفرماید که قدری مخالف هوای ایشان واقع میشود اینست که میشنوی که چه میگویند و چه میکنند و نیست اینها مگر از رؤسای ناس در دین یعنی آنهائی که الهی بجز هوی اخذ نکرده‌اند و بغیر ذهب مذهبی نیافته‌اند و بحجبات علم محتجب گشته‌اند و بضلالت آن گمراه شده‌اند چنانچه بتصریح تمام ربّ الأنام میفرماید أ فرأیت من اتّخذ الهه هواه و اضلّه الله علی علم و ختم علی سمعه و قلبه و جعل علی بصره غشاوةً فمن یهدیه من بعد الله أ فلا تذکّرون یعنی آیا دیدی آن غافل را که گرفت خدای خود خواهشهای نفس خود را و اضلال کرد او را خدا بر علمی و مهر نهاد بر گوش و دلش و گردانید بر چشمش پرده‌ئی پس که هدایت میکند او را از بعد خدا آیا پند نمیگیرید در معنی و اضلّه الله علی علم اگرچه در ظاهر آنست که ذکر شد ولیکن نزد این فانی مقصود از آیه علمای عصرند که اعراض از جمال حقّ نمودند و بعلوم خود که از نفس و هوی ناشی گشته متمسّک شده بر نبأ الهی و امر او احتجاج مینمودند قل هو نبأ عظیم انتم عنه معرضون...

بنابر این تفسیر درست و صحیح قرآن یعنی تفسیر این هیاکل مقدسه... بقیه آمده اند حرفی زده اند چیزی نوشته اند و هر کاری کرده اند برای دیگران سند و مدرک درستی نخواهد بود و بنابر‌این نباید به آن استناد کرد. و حتی در حدیثی از امام صادق هست که می فرمایند علم 27 حرف است  و در زمان تمام اولیا  و انبیا از آدم تا خاتم فقط 2 حرف آن مشهود است و با ظهور قائم 25 حرف دیگر ظاهر می‌شود و این عظمت این ظهور را ثابت می‌کند.
​
-----
[1]در روايتي هست كه « علم 27 حرف يا قسم است و تا ظهور امام زمان(عج) تنها دو حرف آن شناخته مي شود» اگر ممكن است به طور مفصل و توضيح كامل اين حديث، يا ساير روايت مربوط به علم را شرح دهيد؟ در اين راستا امام صادق (ع) فرمود: «علم و دانش، بيست و هفت حرف است و همه آن چه پيامبران آورده اند، تنها دو حرف آن است و مردم تاكنون جز با آن دو حرف، آشنايي ندارند و هنگامي كه قائم ما قيام كند، بيست و پنج حرف ديگر را بيرون آورده، آن را ميان مردم نشر و گسترش مي دهد.» (بحارالانوار، ج 52، ص 326؛ خرائج، ج2، ص 841)