آیا دیانت بهائی یک Organized Religion است؟

Organized Religion

پیش از پاسخ به این پرسش باید به نکات زیر بدقّت بیاندیشیم:

• هدف دیانت بهائی آفرینشِ "مدنیّتی الهی وجهانی" است بر پایه های "عشق وعدل" که "وحدت عالم انسانی" و "صلح اعظم جهانی" را برای همیشه تأمین و تضمین مینماید.
• در جهت تحقّق این هدف، حضرت بهاء اللّه "نظم بدیع جهان آرا" را تأسیس فرموده اند که یکتا است و همهء "عناصر صالحه" را که در نظام ها و حکومتهای گذشته و حالِ عالم انسان بوده و هست، دارا ست. و در عین حال از همه عیوب فطری آن نظامها بری و پاک است.
• حضرت بهاءاللّه برای استقرار این" نظم بدیع جهان آرا" اصول و روشهائی روحانی و اداری آورده اند که سه عضو جهان انسان یعنی فرد، جامعه و مؤسّسات را در راه رشد و تکامل رهبری کرده و پرورش میدهد.

---

​بنابرین اصول و روشها، چه روحانی و چه اداری همه در آیات نازله از قلم مظهر ظهور خدا، حضرت بهاءاللّه تدوین شده، الهی است و همه مقدّس، لازم الاجرا و جدا نشدنی است.

• "نظم اداری بهائی" که امروزه جامعهء جهانی بهائی را اداره میکند نمونه، طلیعه، پیشرو و مبشّر "نظم بدیع جهان آرا" است و براستی جنینی است که در رحم عالم رشد مینماید و در زمان موعود، بصورت آن "نظم بدیع جهانی" در عالم انسانی متولّد خواهد شد.

پس از تأمّل بر نکات بالا و اندیشیدن کافی در هریک از آنها می‌توان با بینش بهتر دیانت بهائی را با هریک از    Organized Religions مقایسه نمود:
1-سازمان اداری بهائی منشأ الهی داشته و جزء جدانشدنی از شریعت خداوندی است.
        مؤسّسات  Organized Religion ساختهء اندیشهء انسانی است.
2- سازمان اداری بهائی  همزمان با ظهور پیامبر پروردگار و تشریع شریعت خداوندی از قلم جمالِ قِدم آفرینش یافت.
        مؤسّسات  Organized Religion ده ها و گاهی صدها سال پس از ظهور پیامبر پیدائی یافت.
3- سازمان اداری بهائی افراد را به دو دسته (عوام و متصدّیان دین) تقسیم نمیکند.
        مؤسّسات  Organized Religion دسته ای از مؤمنان را که بخواهند کار دین را پیشهء خود سازند، با عنوان متصدّان و یا رهبران دین با اسامی و القاب خاص از عوام یا تودهء مردم جدا میکند.
4- سازمان اداری بهائی به همهء مؤمنان فرصت میدهد و حتّا تشویق میکند که برای مدّت معیّن به خدمت در سازمان اداری بپردازند. این مدّت، در بازوی انتخابی یا انتصابی، اکنون، یک سال در سطح محلّی و ملّی است. و پنج سال در سطح جهانی.
        مؤسّسات  Organized Religion فرد را برای همهء عمر در سمت دینمداری نگاه می‌دارد. در واقع کار دین را پیشهء او قرار می‌دهد. و شرایط در ادیان گوناگون متفاوت است.
5- سازمان اداری بهائی خادمان را، جز در موارد استثنائی، استخدام نمی‌کند. بلکه خدمت همواره داوطلبانه است.
        مؤسّسات  Organized Religion چون پیشهء همیشگی می‌دهد، به ناچار باید زندگی فرد را تإمین نماید.
6- سازمان اداری بهائی قدرت را فقط به هیإت یا جمع انتخابی واگذار می‌کند. هیچ فردی را قدرت و امتیازی خاص نیست.
        مؤسّسات  Organized Religion قدرت و امتیاز را در فرد متمرکز می‌سازد.
7- سازمان اداری بهائی تصمیم گیری را تنها بر عهدهء هیأت و جمع قرار داده، بر اساس دو پایهء "مشورت و شفقت" آن را با رأی همگی اعضاء و یا اکثریّت آراء لازم الاجرا می‌سازد. و هرگز اقلیّتی در برابر اکثریّت نمی‌ماند.
        مؤسّسات  Organized Religion قدرت تصمیم گیری به تمامی با فرد است. و از آنجا که فرد انسان همواره اسیر جاه طلبی و دنیا دوستی بوده، در پی قدرت است، در این روش تصمیم گیری بروز اختلاف و برخورد قطعی است.
8- سازمان اداری بهائی هیچ نوع امتیاز مالی، سیاسی، اجتمائی و یا دینی به خادمان نمی‌دهد. در امر بهائی جائی برای رهبر دینی اعم از هر نام و نشان نیست.
        مؤسّسات Organized Religion همه نوع امتیازات مالی، سیاسی، اجتمائی و دینی به رهبران دین می‌دهد و بسته به دین مربوطه نوعی نردبان طبقاتی با عناوین و امتیازات خاص در کار است.
9- سازمان اداری بهائی در کار ایجاد جایگزینی برای حکومات محلّی، ملّی، منطقه‌ای و جهانی است. در پی آفرینش مدنیّت جهان آرای خداوندی است که "ملکوت الهی" را بر اساس عشق، عدل و صلح اعظم جهانی برای همیشه مستقرّ سازد.
        مؤسّسات  Organized Religion برای ادارهء امور دینی و دخالت غیر لازم و غیرمجاز در روابط خصوصی و بسیار نزدیک بین انسان و خداوند پیدائی یافته است.
10- سازمان اداری بهائی حکومتی الهی را می‌آفریند که "وحدت عالم انسانی" را که هدف همهء ادیان و به ویژه دیانت بهائی است برای همیشه تأمین و تضمین می‌نماید. این "حکومت الهی"، چنانچه از پیش آمد، همهء "عناصر صالحه" که در انواع حکومات گوناگون پدید آمده را دارا است. و در عین حال از همه "عیوب فطری" آنها عاری است.
        ​مؤسّسات  Organized Religion بگواهی تاریخ پیوسته سبب اختلاف، و دو دستگی و ایجاد انشقاق بین امّت ها بوده است. دیانت خداوندی را به صدها و گاهی هزاران فرقه تقسیم نموده، آنان را بجان هم انداخته است. جهان انسان از این بلای سیاه بسیار درد کشیده است.

-----
پاسخ از دکتر پرویز روحانی