حسین قربانی زمانیکه جاسبی‌ها برای کار به طهران می‌آمدند، در زمستان چه بهائی چه مسلمان، خیلی ها در خانی آباد به کار کشاورزی مشغول می‌شدند. در آن زمان تراکتور و وسیله‌های امروزی نبود. همه چیز با بیل بود، وسیله حمل و نقل هم گاری و اسب و قاطر بوده است. آقای حسین قربانی و خواهر خیلی کوچکترش مرضیه در خانی آباد می‌مانند و دیگر به جاسب نمی‌روند. حسین قربانی در اثر معاشرت با آقای امینی سرپرست خانی آباد و آقای عباس دارائی و دکتر ورقا بعد از مدّتی عاشقانه به امر جمال مبارک ایمان می‌آورند و با یک خانم یزدی ازدواج می‌کنند و خواهر خود مرضیه را به آقای رحمت الله مرغچی در قلعه مرغی طهران شوهر می‌دهند.
آقای حسین قربانی تا آخر عمر در ظلّ امر و بسیار مردی ساده و مهربان و قانع و شاکر بود و چقدر اهالی خانی آباد از دست او و زبانش راضی بودند. خانم او مسلمان بوده است و خداوند یک دختر به او داده بود به نام ملیحه که در سن 16 سالگی با جوانی که او هم خودش ایمان آورده بود به نام غلامحسین کارگریان مروستی ازدواج می‌کنند و تا زمانیکه در خانی آباد کشاورزی بود، کشاورزی می‌کردند و بعد چند سال در حظیرة‌القدس طهران باغبانی می‌کرد. بعد از انقلاب وقتی آنجا مصادره شد او را اخراج کردند و مدّتی بعد نیز بر اثر بیماری صعود نمود. آقای حسین قربانی ملقب به حسین کوچک لقبی که دکتر ورقا به او داده بوده است، 2 تا حسین بوده‌اند. به خاطر این که اشتباه نشود به یکی حسین بزرگ و به دیگر حسین کوچک می‌گفته‌اند. حسین قربانی در اوایل انقلاب صعود نمود و در گلستان قدیم به خاک سپرده شد امّا دختر او ملیحه خانم و همسرش دارای اولادهای زیادی بودند. پسران او امرالله - روح الله و فضل الله که در استرالیا ساکن و موفق‌اند. دختران او وجیهه – ثریا – لامع – پری – و رضوان خانم که ایشان هم در استرالیا، بقیه در ایران همه در ظل امر و موفق هستند. آقای حسین قربانی درخت گردوی بزرگی و منزل قدیمی در جاسب در محله پائین روبروی خانه رضوانی داشت که احمد قربانی و مصطفی قربانی در آن ساکن بودند و در نزد آنها می‌باشد.
هرگز به آنها مطالبه نکرد که بنده چیزی دارم. آقای امینی خانه‌ای در خانی آباد به همه رعیّت‌ها عوض زحمت آنها داده بودند چه مسلمان و چه بهائی که آن را هم بعد از فوت او به وراث او ندادند و مصادره کردند و فروختند. مرضیه خواهرش تا آخر الحیات مسلمان بود ولی خانمی آراسته و نجیب و ساکت و مهربان بود. همسرش آقای رحمت الله بهائی بود. دو دختر او به نام ملوک مرغچی همسر آقای عبدالله فروغی جاسبی بود که زنی بسیار لایق و باشخصیت و مؤمن و مهمان نواز و باکلاس هست و چند اولاد بسیار فعال و مؤمن دارد. دختر دیگرش همسر روح الله رجب به نام طاهر مرغچی بود که او هم چهار اولاد بسیار خوب دارد به نام فضل الله – فرزاد و نیّره و نادره که همه در آغوش مادر مهرپرور خوب تربیت شده‌اند، در ظلّ امر می‌باشند و دو دختر مرضیه خانم به نام راضیه خانم و زهرا خانم با مسلمان ازدواج کرده‌اند و بسیار نازنین و باوقار می‌باشند.
خدا رحمت کند مادر این دخترها مرضیه خانم را، همیشه می‌گفت من چهار تا گل دارم و ده ها غنچه نوه‌ها را می‌گفت. همه برای من عزیزند، بهائی و مسلمان باید با تربیت سالم و درست و امین و پاکدامن باشد. من بچه‌هایم همه برایم مساویند و وصیت می‌کنم همه باهم مهربان باشند. این چهار خواهر همیشه با همسران و بچه‌ها رفت و آمد سالم داشته‌اند و هرگز از هم مکدّر نشده‌اند و به عقیده یکدیگر احترام گذاشته‌اند چون همه راه انسانیّت را آموخته‌اند. حسین قربانی همیشه می‌گفت از طایفه شیخ ابراهیمی ها اگر خدا قبول کند بنده بیسواد خودم خواستم و در قلبم چراغ ایمان روشن شد که تا آخر عمر خاموش نخواهد شد. تمام اولیاء و انبیاء را دوست دارم. برای حضرت علی و امام حسین به خاطر مظلومیتشان گریه می‌کنم و به خاطر شهادت حضرت اعلی و سجن حضرت بهاءالله گریه و زاری می‌کنم. من این را فهمیدم که باید خدا و همه را دوست داشت.
هرگز به آنها مطالبه نکرد که بنده چیزی دارم. آقای امینی خانه‌ای در خانی آباد به همه رعیّت‌ها عوض زحمت آنها داده بودند چه مسلمان و چه بهائی که آن را هم بعد از فوت او به وراث او ندادند و مصادره کردند و فروختند. مرضیه خواهرش تا آخر الحیات مسلمان بود ولی خانمی آراسته و نجیب و ساکت و مهربان بود. همسرش آقای رحمت الله بهائی بود. دو دختر او به نام ملوک مرغچی همسر آقای عبدالله فروغی جاسبی بود که زنی بسیار لایق و باشخصیت و مؤمن و مهمان نواز و باکلاس هست و چند اولاد بسیار فعال و مؤمن دارد. دختر دیگرش همسر روح الله رجب به نام طاهر مرغچی بود که او هم چهار اولاد بسیار خوب دارد به نام فضل الله – فرزاد و نیّره و نادره که همه در آغوش مادر مهرپرور خوب تربیت شده‌اند، در ظلّ امر می‌باشند و دو دختر مرضیه خانم به نام راضیه خانم و زهرا خانم با مسلمان ازدواج کرده‌اند و بسیار نازنین و باوقار می‌باشند.
خدا رحمت کند مادر این دخترها مرضیه خانم را، همیشه می‌گفت من چهار تا گل دارم و ده ها غنچه نوه‌ها را می‌گفت. همه برای من عزیزند، بهائی و مسلمان باید با تربیت سالم و درست و امین و پاکدامن باشد. من بچه‌هایم همه برایم مساویند و وصیت می‌کنم همه باهم مهربان باشند. این چهار خواهر همیشه با همسران و بچه‌ها رفت و آمد سالم داشته‌اند و هرگز از هم مکدّر نشده‌اند و به عقیده یکدیگر احترام گذاشته‌اند چون همه راه انسانیّت را آموخته‌اند. حسین قربانی همیشه می‌گفت از طایفه شیخ ابراهیمی ها اگر خدا قبول کند بنده بیسواد خودم خواستم و در قلبم چراغ ایمان روشن شد که تا آخر عمر خاموش نخواهد شد. تمام اولیاء و انبیاء را دوست دارم. برای حضرت علی و امام حسین به خاطر مظلومیتشان گریه می‌کنم و به خاطر شهادت حضرت اعلی و سجن حضرت بهاءالله گریه و زاری می‌کنم. من این را فهمیدم که باید خدا و همه را دوست داشت.
RSS Feed
