شمس الله ناشری و قمرخانم عقیلی

جمعی از ناشری ها در حسین اباد کروس

آقای سید عبدالله ناشری، پدر شمس الله ناشری قبلاً همسری به نام قمر خانم داشته است که بسیار مریض الاحوال بود و قادر به زناشوئی و زندگی نبوده است. محفل مقدس روحانی جاسب صلاح میدانند همسری انتخاب نماید. سید عبدالله بزرگ مرد تاریخ جاسب از جوشقان دختر خانمی 15 ساله به نام ملکه خانم که مسلمان بوده است به عقد خود در می آورد و او را به جاسب می آورد. او استاد قالی بافی بوده است که بسیاری از خانم ها این هنر نو ظهور را از او می آموزند و همسر او سید عبدالله چلّه دوانی قالی را یاد گرفت و تاجری به نام آقاجان نظرزاده کاشانی چلّه و رنگ و نقشه به جاسب می آورد و دیگر هیچ خانمی در جاسب بیکار نبود. سید عبدالله اولین پسری که از این همسر خدا به او هدیه داد، شمس الله نامید. این بچه به اندازه ای زیبا بود که اسمش را شمس الله میگذارند. ملکه خانم در خانه ای در جاسب وارد شده است که همه مؤمن و مهربان و اهل خداپرستی و دعا و مناجات بودند. پس از مدت کوتاهی به همسرش میگوید اگر خدا قبول کند من هم بهائی هستم. سید عبدالله شاد و مسرور میشود و به او نماز و دعا و مناجات و احکام می آموزد و پشت سر هم دارای 9 اولاد پسر و دختر میشوند. این خانم که از اسمش پیداست ملکه یا ملائکه است، روزبروز کار و زحمت و بچه‌داری و قالی بافی را عاشقانه انجام می دهد. سعی او و همسرش در تربیت اولاد بی نظیر بوده است و شرح حال سید عبدالله و ملکه خانم یک مثنوی است که مرقوم خواهد شد.

---

مادر ایشان هم از بچه های خود و هم از اولادهای آقای ناشری مواظبت می نمود و مادری مهربان بود. آقای شمس الله در سال 1311 در محله پائین کروگان کوچه سید حبیبی ها به دنیا آمد. خانه ای که در حدود پانصد متر وسعت و اطاق های بسیار زیبا رو به قبله داشت و از هر طرف نگاه میکردی دشت و صحرا و سبز و خرّم بود، داشتند. آقای شمس الله ناشری جوانی 15 – 16 ساله بود که پدرش با خانواده جاسب را ترک نمود و به خادم آباد قدس شهریار که متعلق به آقای قدس جورابچی بود، مهاجرت نمود. چند سالی در آنجا کشاورزی با پسران خود نمود و تبلیغ در حد وسیعی میکرد و دخترها و خانمش قالی می بافتند و شمس الله هم یاور پدر بود. تقریباً سال 1328 – 1329 جناب وثیقی از احبای سنگسر حسین آباد کروس را خریداری می کند و خواهش می کند از آقای ناشری بزرگ که پر جمعیت بوده است، به حسین آباد بیاید چون هم فال است و هم تماشا. آنجا نقطه بکری است که هرگز نام بهایی را هم نشنیده‌اند. حسین آباد کروس 6 – 5 کیلومتری ایوانکی است و شمس الله به اتفاق پدر و مادر همگی به حسین آباد کروس میروند و شروع به کشاورزی می کنند و برّه و گاو و گوساله ای میخرند. نقطه بکر که فتح شد را به یک مرکز بهائی پر و پا قرص تبدیل می کنند. شمس الله دو سال به سربازی میرود و خدمت به میهن می کند و باز به حسین آباد عزیمت و مشغول فعالیت می گردد. در سال 1334 با خانمی که الگوی شاه زنان است به نام قمر خانم ازدواج می کند و زندگی بسیار شیرینی را شروع می کند. قمر خانم هنوز در قید حیات است و مانند قمر روشن و منیر است.
در حسین آباد پایین در چند قلعه ای که بود، زندگی می کردند تا تعداد احباء از 9 نفر بیشتر شود. 8 – 9 کیلومتری حسین آباد در شمال او چشمه سارانی بود که آن هم متعلق به آقای وثیقی بود. شمس الله با پدر میروند و آنجا را آباد می کنند و دومین نطقه امری برقرار میگردد. در آنجا هداوندی ها و ایوانکی‌ها با این عزیزان مراوده می کنند و از امر جمال مبارک آگاه میشوند. حسین آباد باغهای پر از انار و انجیر داشت که پائیز آنها را به میدان جهت فروش می بردند. تمام دشت گندم و جو و شبدر و یونجه می کاشتند و هندوانه و خربزه های بسیار شیرین و بی نظیری داشت. بعد از چند سال که یکی دو احباء حسین آباد پایین فوت نمودند، شمس الله و همسرش آمدند که محفل روحانی تکمیل باشد. حسین آباد آب بسیار شوری داشت که قابل خوردن نبود. از طهران و اطراف آب خوردن را با ظرف به آنجا می آوردند ولی این عزیزان عشق میکردند و شب و روز کشاورزی می نمودند و کاشت درخت و دامداری عشق آنها بود و از همه مهمتر داشتن اولادهای زیاد همچون پدر، بر زینت حسین آباد افزوده بود.
آقای شمس الله ناشری و قمر خانم دارای 7 اولاد شده اند که هر یک از دیگری بهتر بودند و وارث ایمانی سید عبدالله بهترین هدیه آنها است. اولین اولاد ضیاءالله، دومین ناهید، سومین لطف الله، چهارمین آذر، پنجمین بهرام، ششمین مینا و هفتمین بدیع می باشند. این عزیزان دوش به دوش پدر در حسین آباد کشاورزان نمونه ای بودند و دختران هم مانند مادر شیرزن بیشه محبت الله بودند. خانه ای بسیار بزرگ در اختیار همه بود و با باربند طویله و انبارهای بزرگ و دشتی وسیع جولانگاه آنها بود. همه اهل محل آنها را به بهائیت و انسانیت و مردانگی میشناختند.
اولین اولاد، ضیاءالله با خانم ژنا رحمانی از احبای سیسان ازدواج نمود و دارای سه فرزند به نام طلوع و سحر و مونا گردیدند. در اواسط انقلاب به کانادا رفتند و مقیم شدند. چند سالی است که خانه ای در طهران خریده اند و اولادهایش ایران را بیشتر دوست دارند و در هر دو کشور قائم به خدمت هستند.
دومین اولاد، ناهید همسر آقای عطاءالله رضوانی گردید که ثمره ازدواج آنها سه اولاد به نام های رامین، آرمین و شبنم بود که جوانانی بی نظیر و فعال می باشند و به پاکی و قداست معروف عام و خاص هستند.
سومین اولاد، لطف الله که همسر او مهناز خانم بهادر مظلومترین زن دنیا بود و اولادهایی به نام های نیکا، تینا و متین دارند. نیکا خانم با آقای انوشیروان هدایت جوشقانی ازدواج نموده است و یک اولاد به نام ملودی دارند. چهارمین اولاد، آذر همسر آقای علی محمد یزدانی، فرزند شمس الله یزدانی می باشد که دارای دو دختر به نام ساغر و دلارام می باشند. ساغر خانم با آقای مشیل اسماعیل پور ازدواج نمود و 2 دختر به نام سارینا و آدرینا دارند و در ایران ساکن هستند اما دلارام با آقای معین نوروزی میاندوآبی ازدواج نمود و ثمره ازدواج آنها اولادی به نام آدریان که در استرالیا مقیم می باشد.
پنجمین اولاد، بهرام که همسر او فرح خانم طالعی جوشقانی بود و دو دختر به نام های روژین و ملینا دارند. ششمین اولاد، مینا که همسر سیاوش رضوانی گردید که مقیم بلژیک می باشند. هفتمین اولاد، بدیع الله که همسر او هدی قادری جوشقانی و صاحب اولادهایی به نام های الینا و الیکا می‌باشند. مدایح نفوس بسیار عالی است ولی می گویند چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است. (شمس الله یعنی خورشید خدا – قمر یعنی ماه) چه اسم های زیبائی که اولادها نامشان هر یک بهتر از دیگری است و چیزی که مهم است تربیت و ایمان و درستکاری که والدین به اولادها آموخته اند. دعای سید عبدالله و ملکه خانم و پاداشی الهی که خدا داده است و سبب شده است که افراد فوق در هر نقطه که زندگی می کنند، نمونه هستند. بچه هایی که در کوه و کوهسار زندگی کرده اند و حبّ جمال مبارک در قلبشان نقش بسته است و هرچه خواسته اند از خدای خود خواسته اند و خداوند هم اجر عظیمی به آنها عنایت کرده است. از نظر صفت و کاسبی و تجارت اولادها و نوه های شمس الله ناشری حرف اول را می زنند و در خدمت کردن پیشقدم اند. هدفشان مقدّس و پاک و راهشان راه پدر و مادر و اجداد است. دور از هر آلودگی دنیوی و قائم و به خدمت هستند. سرشار از محبّت هستند که از بزرگان به ارث برده‌اند.
صحبت از شمس الله ناشری بود. ایشان هزاران درخت غرس نمود، آب داد و کود داد تا پرورش یافتند. هرکس جاسبی یا جوشقانی یا اردستانی و هر غریبه و آشنا که به حسین آباد میرفت صندوق عقب ماشین آنها از خربزه و هندوانه و انار و انجیر و شیر و ماست و پنیر پر بود که به سوی طهران باز میگشتند. قمر خانم قسم میداد به خاطر خدا بخورید و ببرید. شمس الله و همسرش در آخرالحیات عضو محفل روحانی و مصدر خدمات امریّه بودند. خانه آنها به روی همه باز بود و هرگونه جلساتی را با آغوش باز و خوشروئی پذیرا بودند. اولادها تا زمانیکه ازدواج نکردند آنجا را ترک نکردند و همه هر جمعه و پنجشنبه در حسین آباد دور هم جمع بودند. یک نفر کباب درست می کرد و یک نفر غذا می پخت. دامادها که جاسبی بودند به شمس الله کمک می نمودند و درو می نمودند و یونجه میچیدند. در خانه آنها مهر و محبت و اخلاق بهائی همیشه حاکم بود. سر سفره آنها بیش از 30 نفر غذا میخوردند و وقتی مهمان بیشتر می آمد بسیار لذّت میبردند. در دره ها چه لذّتی داشت و کوه و دشت صفائی داشت. اعیاد عید رضوان از مناطق دیگر هم به خانه شمس الله می آمدند و پایگاه عظیمی برای مهمانان بود و مرغ و خروس و گوسفند، بره و بزغاله برای مهمانان آماده بود. شیرزنی مانند قمر، مادری مانند او را نزائید و تاریخ مانند او را ندید. همت و پشتکار و اخلاق حسنه ای داشت که هنوز هم در زمان پیری همراه او است. قیافه نورانی او را انسان بسیار دوست دارد و از قدیم گفته اند انسان بروی باز جائی میرود نه به درب باز.
این مطالب قطره ای از حسن اخلاق و ایمان و وفاداری آنها بود. برخورد این زن و شوهر با همسایگان به اندازه ای محبّت آمیز بود که هرگز هیچکس به آنها جز احترام کاری نداشت. قمر خانم نانوای ماهری بود و انواع نانها را میپخت و برای همسایگان هم بدون مزد نان می پخت و میگفت ثواب دارد. تصور کنید چه وحدتی و استقامتی که چنین خانواده پر جمعیتی جز مهربانی به هم یکبار هم از یکدیگر دلگیر نشدند. حسین آباد مدرسه نبود و پسرهای آقای ناشری که عاشق موتور بودند، با موتور به ایوانکی میرفتند و درس میخواندند و دخترها هم منزل فامیل در طهران درس خواندند. دختران مانند مادر ساکت، آرام، مهمان نواز و خوش اخلاق و با ایمان بودند و عشق آنها در تربیت اولاد نمونه هست و بسیار خوب هم موفق شده اند. پسرها مانند پدر پرکار، مقاوم و موفق در هر اموری بودند و چیزی که باعث افتخار ما جاسبی ها هست، این است که هرگز خود را فراموش نکرده ایم و ثروت و مقام ما را از راه حق دور نکرده است بلکه مقاوم تر و محکم تر و خداپرست تر و شاکر و ساجد نموده است. هرچه داریم از آن خداست و خدمت به خلق از وظائف هر مؤمن و مخلصی است و وظیفه دارد در حدّ توان به خلق بدون استثناء خدمت نماید.
در حسین آباد در اثر خشکسالی چند سالی از کاشتن گندم و جو خبری نبود. زمین های بسیاری در دست شمس الله بود که در زمان انقلاب از او گرفتند و فقط یک باغ به او دادند که اولادها به خاطر خشکسالی باغ را آبیاری قطره ای می نمودند و درختهای پسته در آن کاشتند. کلّ درختهای حسین آباد وقتی مصادره گردید، رعیت ها توجه نکردند و قهر روزگار هم خشکسالی را هدیه داد و فقط باغ شمس الله به همت اولادها و نوه ها سبز و خرّم است.
آقای شمس الله ناشری بعد از یک عمر یعنی هشتاد سال کار و استقامت و خدمت در تاریخ 8/4/1390 به علت بیماری که گریبان او را گرفت، به دیار باقی شتافت و همه را غمگین و افسرده نمود و همسرش تنها و غریب ماند. عشق قمر خانم حسین آباد بود. چند سال ماند و بچه ها مرتب به نوبت پیش او می‌ماندند و چند سگ در خانه دارند که نگهبان خوبی هستند. آرمین و رامین و پسرها مرتب غذا برای سگها می برند و از باغ و خانه نگهداری می کنند. کسی که بعد از خود اولادهای صالح و سالم و مؤمن به جای می گذارد هرگز نمرده است.
شمس الله بسیار از بچگی تا آخرالحیات زیبا بود و اولادها و نوه ها به طور مساوی این ارث را بین خود تقسیم نموده اند. شمس الله و قمر خانم هرگز باعث ناراحتی کسی نشدند و کسی از منزلشان دست خالی برنگشت. حسین آباد کروگان جاسب دوم بود اما با این تفاوت که جاسب آبش شیرین و هوایش بسیار مطبوع و خنک ولی حسین آباد گرم و آبش شور بود. اینجا نقطه مهاجرتی بود که هزاران نفر ندای امر را شنیدند به وسیله جاسبی هائی که واقعاً عاشق حق بودند. اعمال و رفتارشان با دیگران فرق داشت و به حسن اخلاق معروف بودند. شمس الله وقتی با موتور به ایوانکی میرفت تمام زنهای مسلمان به او میگفتند فلان چیز را برایمان بخر و شمس الله با جان و دل قبول میکرد. در تمام آن مناطق معروف و مشهور بودند و صدای دعا و مناجات آنها به گوش همه میرسید و انسانهای وارسته و خاکی و بسیار ساده بودند. بعد از صعود در گلستان به خاک سپرده شد و مراسم او بسیار دلنشین و زیبا بود. بهائی و مسلمان تشریف آورده بودند و جلسات تذکر او بی نظیر بود. یادش و خاطراتش در قلبها باقی است.
تعطیلات به عشق دیدار او به حسین آباد می رفتیم و بسیار خوش میگذشت. انشاءالله ما هم بتوانیم رهرو این عزیزان باشیم. وارثان خوبی دارد و حرف اول را می زنند. شمس الله به مادیات فکر نمی کرد و هدفش معنویات بود و آبروداری مظلوم بود و مظلوم از عالم رفت و همیشه همه را به وحدت و محبت دعوت میکرد. میگفت صلح بهتر از دعوا و کدورت است و این جزئی از خصائص آنها بود.
این مناجات به یاد آقای شمس الله ناشری است:
هوالله
ای قائم بر خدمت،   خوشابحال تو که بر خدمت امرالله قیام نمودی و در ظلّ سدره منتهی آرمیدی. از جام عنایت نوشیدی و در حلقه قائمان بر خدمت درآمدی. خدمات تو مشکور است و زحمات تو معروف در دفاتر ملکوت ابهی بهشت است و در لوح محفوظ نقش و ضبط. ملاءاعلی تحسین می نماید و ملائکه جبروت علیا تلقین. پس دست به ساحت حضرت بی مثل و مانند بلند کن و بگو پاک یزدانا ستایش ترا، نیایش ترا و پرستش ترا سزاوار که این بنده حقیر را به چنین امر حظیری موفق فرمودی
                                                                                                          عبدالبهاء عباس