مختصر شرح حال جناب انور ناشری

سید انور ناشری

            چونکه گل رفت و گلستان درگذشت                   نشنوی دیگر ز بلبل سرگذشت
جناب سیّد انور ناشری در سال 1315 در کروگان جاسب در خانواده ای بسیار مؤمن چشم بجهان گشود. پدر بزرگوارشان وقتی ایشان ده ساله بود از جاسب با کل خانواده به حسین آباد کروسی که نقطه بکری بود، مهاجرت کردند. سیّد انور دوش بدوش پدر آنجا را آباد کردند، هزاران درخت انار و انجیر کاشتند، خانه و کاشانه ای درست کردند. ایشان بعد از دو سال خدمت سربازی با سرکار خانم مرحمت شیرازی، شیرزن نمونه ازدواج نمودند. ثمر این ازدواج 6 پسر و یک دختر که همگی در ظلّ امر و خادم نوع بشرند، می باشند. از صفات این نازنین جوانمردی، کرامت، شهامت و شجاعت و ایمان و گذشت و مهربانی و مهماندوستی را میتوان گفت.

---

حسین آباد کروس پایگاهی بود که تمام دوستان و اقوام تعطیلات دورهم جمع بودند و در محضر ایشان فیض می بردند و جناب ناشری به همه شیر و ماست و پنیر و انار و انجیر هدیه میداد. خربزه و هندوانه ایشان بنام بود و لذّت می برد که هدیه ای به دوستان بدهد. تمام وجودش عشق و صفا بود و با نی لبک خود همه را مسرور میکرد. هرچه خودش و فرزندان ارجمندش زحمت کشیدند در راه حق بر باد رفت و بخاطر ایمانش او را از خانه و کاشانه راندند. تمام اشجار از هر رقم که بود را بریدند و نابود کردند. او از خانه و کاشانه و هرچه بود گذشت. شاید بظاهر سخت بود ولی او میگفت خدای مهربانی دارم که پشتیبان مؤمنین است.
شوخی نیست یک عمر زحمت انسان را بخاطر عقیده اش از او بگیرند و چیزی را که نگرفتند قلب پاک و مهربانش بود. ایشان مدّتی از اعصاب و مریضی های مختلف رنج می برد. همسر نازنینش، دختر وفادارش، پسرهای شجاع و غیورش، عروسان و نوه ها همه عاشقانه از او نگهداری کردند تا اینکه روح پر فتوح او در تاریخ 22/7/98 بملکوت اعلی صعود نمود و با طلعات مقدسه مشهور شد. ایشان را میتوان شهید زنده نامید. هرگز ننالید و هرگز افسرده و نالان نبود. در جمع دوستان با نی لبک خود همه را مسرور می نمود. روحش شاد، یادش گرامی.
دنیا برای او سوگوار است چون اقوام و دوستان باوفایش در همه کشورها بالخصوص وطن عزیزمان ایران هستند. خوشابحالش که دست پُر، از امتحان الهی بیرون آمد و تاجی وهّاج بر سر اولادهای خود گذاشت. امیدواریم راه او همیشه مستدام باشد.