طوبی خانم دیانت الله برادرش کاظم علی بود که در جوانی صعود نمود و خواهرش وجیهه خانم، همسر آقای رضا امجدی بود و این مرد نازنین که از کودکی در خدمت پدر و مادر بود. وقتی مادر خود را از دست می دهد افسرده و نالان در دشت و صحرا کار می کند و پاییز هم تا شب عید به خانی آباد می آید و به قول معروف فعلگی، زمین بیل میزده و درخت می‌کاشته است. دوستان و همسالان این مرد از صداقت و سادگی و شرف ایشان همیشه تعریف میکرده اند. در آن زمانها که زمستان در خانی آباد فعلگی یا کارگری میکرده اند، مسلمان و بهائی جاسبی باهم با صمیمیت کار میکرده اند. چون با بیل کار میکرده اند در سرما دستها ترک میخورد و باید با پی گوسفند چرب میکرده اند که تحمل درد کنند. این عزیزان مثلاً آبگوشت مشترک یا غذای دیگر درست میکرده اند. شب یا ظهر و صبح با نهایت صفا و صمیمیت نوش جان میکردند و باید ظرفها را به نوبت یک نفر می شست. بعضی ها که دستشان ترک خورده بود، دیانت الله خدا بیامرز فوری بلند میشد و ظروف را می‌شست و واقعاً عجب حسن نیتی داشت. بعد از فوت مادرش عید که به جاسب میرود، مرحوم محمد علی ناصری پدر ایشان با جوجون قمی که بیوه زن جوانی بوده است، ازدواج می نماید و این خانم جوان دختری به نام طوبی خانم داشته است که 15 ساله بود.
به پیشنهاد پدر و خواهر با طوبی خانم ( مادر و دختر هر دو مسلمان و بسیار عزیز و نازنین بودند) ازدواج می نماید و پاییز همان سال به خانی آباد می آیند. خانی آباد مالکین به آنها اطاق و آشپزخانه ای در یکی از قلعه ها میدهند و زندگی ساده و شیرینی را آغاز می کنند. آن زمان تراکتور نبود و همه کارها با بیل و گاوداری و اسب و یابو انجام میشد. این مرد مهربان از صبح تا شب عاشقانه کار میکرد و در هنگام کار همیشه دعا و مناجات میخواند که خداوند سلامتی به او داده است تا کار کند. دعا می نمود که همسری دارد که برایش غذا می پزد. شاکر بود که پدرش بعد از مادر، همسری زرنگ گرفت و مرتب برای او خواهر و برادر می آورد. جوجون قمی شیرزن تاریخ جاسب و احمدآباد، صاحب دو پسر به نام ذبیح الله و فتح الله و چهار دختر به نام مرصّع و شهربانو و جواهر و نازنین به خانواده دیانت الله اضافه کرد که دیانت الله عاشق آنها بود و در خانی آباد همسرش هم مرتب اولاد برای او می آورد.
اولین دخترش فاطمه خانم همسر آقای عباس فلاح هرازجانی گردید که 9 اولاد دختر و پسر در همان خانی آباد خداوند به او داد. دومین دختر توران و سومین پری خانم و چهارمین دختر سرور خانم و دو پسر به نام سیف الله و احسان الله به او خدا مرحمت فرمود. فاطمه و توران و پری خانم را طوبی خانم به مسلمان داد و همه دارای چند اولاد هستند و همگی سالم و صالح و درستکار می باشند. سیف الله با دختر عمویش الفت خانم ازدواج نمود و دارای چهار اولاد میباشد و احسان الله با خانم اشرف شیرازی که دختر عمه اش هم بود، ازدواج نمود و صاحب 3 دختر می باشد و یک پسر هم داشت که متأسفانه در جوانی صعود نمود. سرور خانم دختر آخری او با آقای نصرت الله ناصری پسر عمویش ازدواج نمود و صاحب سه پسر و یک دختر گردیدند. اولین پسر آنها سیروس بود که در اروپا ازدواج نمود و دو اولاد داشت. به دلیل سرطان این جوان ناکام از این عالم به عالم بالا صعود نمود و روحش شاد. دومین پسر بهروز است که ازدواج نمود و دارای دو اولاد می باشد و در خارج از ایران ساکن است و شهروز و شهرزاد هم هر دو ازدواج نموده و هر کدام دو اولاد دارند. سیف الله و احسان الله و سرور خانم در ظلّ امر جمال مبارک می باشند و البته سیف الله چند سالی است که صعود نموده است.
اولادهای دیانت الله از صوت خوبی برخوردارند و همگی انسانهای پاک و وارسته و خادم عالم انسانی میباشند. کوچکترین اثر ناگواری از کلّ این خانواده جز مهربانی و وفا و مهمان نوازی و ساده زیستن و آرام بودن و با تقوی بودن مشاهده نشده است و خوشا بحالشان.
اما در مورد خانی آباد و زندگی این خانواده، املاک خانی آباد متعلق به خانواده ورقا بود و قسمتی وقف امر بود که هزینه و حقوق و خرجش را که حساب میکردند باقیمانده درآمد حاصله متعلق به جامعه بوده است که خرج تعلیم و تربیت افراد در محل و خرج فقرا و مریضان و خلاصه در امور خیر خرج میشد. در روستائی که هزارن تُن چغندر و گندم و جو و کاهو و سبزی و هندوانه و طالبی و خربزه به عمل می آمد، رعیت ها حق داشتند هر مقدار که میخواهند از حاصل و محصول برای مصرف خود و خانواده و نزدیکان ببرند و این اجازه را مالکین به آنها داده بودند. همسر ایشان و دختر بزرگ او تعریف میکرد پدر ما چند طالبی یا خربزه لک دار می آورد و لک آن را میگرفت و میگفت بخورید. به پدرمان میگفتیم اینهمه خربزه و هندوانه و طالبی چرا لک دارها را می آوری، سالم ها را بیاور. در جواب این مرد مؤمن ساده دل میگفت اینها مال امر است بخورید و شکر کنید. بنده که خدمتی نمی‌توانم انجام دهم و این هم کمک است. آیا کجای دنیا چنین افراد خداپرست با قلب پاک یافت میشود و چقدر خمیره اش درست بوده است. چشم پاکی، صداقت و امانت داری او الگو بوده است. هر کس که رهگذر از نزدیک زمینها عبور میکرد، به او تعارف میکرد که تروبار بخورد و دعا کند خدا برکتش را بدهد.
سال به سال بچه ها بزرگتر میشوند و هزینه بالا می رود و دخترها باید شوهر میکردند. دامادهای او هم از کشاورزان و همه زحمتکش و درستکار بودند. باغ بزرگ میوه خانی آباد را مالک دکتر ورقا در اختیار او میگذارد و همه کاره میشود. به حدّی درستکار و امین و صدیق بوده است که بعد از چند سال کوهک در جاده کرج زمین های زیاد و باغ که مال امر بوده است را به ایشان می دهد تا بکارد و با چند نفر دیگر آنجا را اداره کند و در آنجا هم خانه ای به او میدهند و اولادها هم همه ازدواج کرده اند و زن و شوهر تنها میمانند ولی تعطیلات خانه شان مملو از اولادها و نوه ها بود. تعریف می کنند هرگز به مالکین اعتراض نکرد که حقوق بنده کم و ناچیز است و به آنچه میگرفت قانع بود. ساده زندگی کرد و فقط می توان گفت ایشان زحمت کش به دنیا آمده بود. این نازنین جوهر تقدیس و محبّت و بزرگواری و نجابت بود. اولادهای او میگویند ما صدای او را نمی شنیدیم مگر به وقت دعا و مناجات و همیشه به ما می گفت ادب سرمایه زندگی است مبادا به کسی فحش بدهید و خاطری را محزون و بیازارید. ایشان در همان کوهک به ملکوت ابهی صعود نمود. روحش شاد و یادش گرامی.
اولین دخترش فاطمه خانم همسر آقای عباس فلاح هرازجانی گردید که 9 اولاد دختر و پسر در همان خانی آباد خداوند به او داد. دومین دختر توران و سومین پری خانم و چهارمین دختر سرور خانم و دو پسر به نام سیف الله و احسان الله به او خدا مرحمت فرمود. فاطمه و توران و پری خانم را طوبی خانم به مسلمان داد و همه دارای چند اولاد هستند و همگی سالم و صالح و درستکار می باشند. سیف الله با دختر عمویش الفت خانم ازدواج نمود و دارای چهار اولاد میباشد و احسان الله با خانم اشرف شیرازی که دختر عمه اش هم بود، ازدواج نمود و صاحب 3 دختر می باشد و یک پسر هم داشت که متأسفانه در جوانی صعود نمود. سرور خانم دختر آخری او با آقای نصرت الله ناصری پسر عمویش ازدواج نمود و صاحب سه پسر و یک دختر گردیدند. اولین پسر آنها سیروس بود که در اروپا ازدواج نمود و دو اولاد داشت. به دلیل سرطان این جوان ناکام از این عالم به عالم بالا صعود نمود و روحش شاد. دومین پسر بهروز است که ازدواج نمود و دارای دو اولاد می باشد و در خارج از ایران ساکن است و شهروز و شهرزاد هم هر دو ازدواج نموده و هر کدام دو اولاد دارند. سیف الله و احسان الله و سرور خانم در ظلّ امر جمال مبارک می باشند و البته سیف الله چند سالی است که صعود نموده است.
اولادهای دیانت الله از صوت خوبی برخوردارند و همگی انسانهای پاک و وارسته و خادم عالم انسانی میباشند. کوچکترین اثر ناگواری از کلّ این خانواده جز مهربانی و وفا و مهمان نوازی و ساده زیستن و آرام بودن و با تقوی بودن مشاهده نشده است و خوشا بحالشان.
اما در مورد خانی آباد و زندگی این خانواده، املاک خانی آباد متعلق به خانواده ورقا بود و قسمتی وقف امر بود که هزینه و حقوق و خرجش را که حساب میکردند باقیمانده درآمد حاصله متعلق به جامعه بوده است که خرج تعلیم و تربیت افراد در محل و خرج فقرا و مریضان و خلاصه در امور خیر خرج میشد. در روستائی که هزارن تُن چغندر و گندم و جو و کاهو و سبزی و هندوانه و طالبی و خربزه به عمل می آمد، رعیت ها حق داشتند هر مقدار که میخواهند از حاصل و محصول برای مصرف خود و خانواده و نزدیکان ببرند و این اجازه را مالکین به آنها داده بودند. همسر ایشان و دختر بزرگ او تعریف میکرد پدر ما چند طالبی یا خربزه لک دار می آورد و لک آن را میگرفت و میگفت بخورید. به پدرمان میگفتیم اینهمه خربزه و هندوانه و طالبی چرا لک دارها را می آوری، سالم ها را بیاور. در جواب این مرد مؤمن ساده دل میگفت اینها مال امر است بخورید و شکر کنید. بنده که خدمتی نمی‌توانم انجام دهم و این هم کمک است. آیا کجای دنیا چنین افراد خداپرست با قلب پاک یافت میشود و چقدر خمیره اش درست بوده است. چشم پاکی، صداقت و امانت داری او الگو بوده است. هر کس که رهگذر از نزدیک زمینها عبور میکرد، به او تعارف میکرد که تروبار بخورد و دعا کند خدا برکتش را بدهد.
سال به سال بچه ها بزرگتر میشوند و هزینه بالا می رود و دخترها باید شوهر میکردند. دامادهای او هم از کشاورزان و همه زحمتکش و درستکار بودند. باغ بزرگ میوه خانی آباد را مالک دکتر ورقا در اختیار او میگذارد و همه کاره میشود. به حدّی درستکار و امین و صدیق بوده است که بعد از چند سال کوهک در جاده کرج زمین های زیاد و باغ که مال امر بوده است را به ایشان می دهد تا بکارد و با چند نفر دیگر آنجا را اداره کند و در آنجا هم خانه ای به او میدهند و اولادها هم همه ازدواج کرده اند و زن و شوهر تنها میمانند ولی تعطیلات خانه شان مملو از اولادها و نوه ها بود. تعریف می کنند هرگز به مالکین اعتراض نکرد که حقوق بنده کم و ناچیز است و به آنچه میگرفت قانع بود. ساده زندگی کرد و فقط می توان گفت ایشان زحمت کش به دنیا آمده بود. این نازنین جوهر تقدیس و محبّت و بزرگواری و نجابت بود. اولادهای او میگویند ما صدای او را نمی شنیدیم مگر به وقت دعا و مناجات و همیشه به ما می گفت ادب سرمایه زندگی است مبادا به کسی فحش بدهید و خاطری را محزون و بیازارید. ایشان در همان کوهک به ملکوت ابهی صعود نمود. روحش شاد و یادش گرامی.
RSS Feed
