استاد علی اکبر بزرگ خاندان رزاقی ها

شجره نامه استاد علی اکبر

این شخص مقداری زمین اطراف مرده شور خانه (غسال خانه) داشته است ( در ان زمان اهالی بنا بر داستاهای خرافی که وجود داشت از ارواح مردگانی که در آن نزدیکی در مرده شور خانه بوده ترس داشتند )که یک شب زمانی که برای آبیاری میرود و همینطور که مشغول  آبیاری بوده است یک دفعه متوجه می‌شود که ته کردو (قسمت عقبی زمین) یک چیز سفیدی ایستاده با خود فکر میکند که ممکن است شبه یا روحی باشد برای همین با ترس و لرز بیل تیز خود را بالا میگیرد و به سوی او حمله میکند و وقتی به او میرسد محکم با بیل به سر آن چیز شبه مانند میکوبد. که ناگهان متوجه میشود که آن چیزی نبوده جز تنه درخت تنومندی که خشک شده و شاخه های آن افتاده بوده و پوست آن کنده شده بوده و در شب سفید  نشان داده میشده.

---

داستان دیگری وجود دارد که شیخ حسینعلی معاند امرالله ، عده ای را برای شکنجه میاورد تا آنها را چوبکاری کند  و  بخاطر بهایی بودن شکنجه ای نماید و گوشمالی بدهد. از این رو استاد علی اکبر و ضیاالله مهاجر را میخوابانند تا چوبکاری کنند وقتی چوبدار شروع به زدن ضیاءالله مهاجر می‌کند سر چوب به او میخورد لذا او فریاد میزند که کمی دورتر بایستد و ضربه بزند تا چوب به او نخورد بعد به همین خاطر او را علاوه بر چوب زدن جریمه هم میکنند و او میآید برای پول جریمه 18 میش را میفروشد هر میش 1 ریال و کلا 18 ریال جمع میکند و پول جریمه را میدهد.
 
استاد علی اکبر بسیار فرد سازگار و محترم در نزد مردم بوده است و چون کار او الخُلُق دوزی بوده(عبا) رفتار بسیار خوبی هم  با مردم داشته و همه هم علاقه ای خاص به او داشتند. کسی از او سوال میکند که ما ندیدیم که شما دعوا یا مرافه‌ای با کسی داشته باشی که او مثال میزند که رابطه من با مردم مثل این است که من در جوانی یک بار سازگاری( پر از خوبی) با میانباره[1] بار کردم و هنوز این میانباره من تمام نشده است که  از بار سازگاری در عوض استفاده کنم به این معنی که هنوز من همه را دوست دارم و دشمنی با کسی ندارم.


[1] میانباره عبارت است از دو لنگه پر از جوال در دو سمت قاطر که یه میانباره که شامل غذای الاغ و خود فرد بوده است در میان دو لنگه بار بروی الاغ میگذاشتند