آقای امرالله رزاقی امرالله رزاقی در سال 1286 شمسی در قریه کروگان جاسب متولد می‌شود ایشان فرزند عبدالرزاق و رقیه خانم می‌باشد. ایشان از شاگردان ابوالقاسم فردوسی جاسبی بوده و نزد او به تحصیل فارسی و عربی پرداخته است. تمامی شاگردان فردوسی دارای تحصیلات عالیه هستند و جناب امرالله رزاقی نیز از آن جمله بود. ایشان در طول حیات، سالها منشی محفل روحانی جاسب بود. امرالله رزاقی در سن 18 سالگی ازدواج می‌کند. ایشان زمستان ها به تهران می‌آمدند و در چند اداره مختلف سابقه کار و خدمت داشته اند از جمله
امرالله رزاقی اداره دارایی(بازرسی انحصاری تریاک) و اداره سیلو(گندم و جو) ایشان همچنین در شرکت هواپیمایی هما کارمند بودند و خط بسیار خوبی داشتند و همچنین سابقه کار در بانک خاور میانه را نیز داشتند. امرالله رزاقی بسیار خوش اخلاق و بذله گو بود و همچنین بسیار فرد دست به خیری بود و علاقه بسیاری برای معرفی افراد برای ازدواج به یکدیگر داشت و بسیاری از افراد هستند که بواسطه راهنمایی و معرفی ایشان در جاسب و تهران ازدواج نمودند. علاقه زیادی که ایشان به جاسب و کشاورزی و دامداری داشت باعث می‌شد که زیاد در تهران و اداراتی که در آنها مشغول به کار بود نماند و هر از چند گاهی به جاسب برگردد ولی در 35 سال آخر عمر بنا بر خواهش فرزندانش با اینکه بودن در جاسب را ترجیح میداد به ناچار در تهران می‌ماند و نهایتا او در سن 90 سالگی در تهران فوت می‌کند.
ملوک خانم مهاجر همسر امرالله رزاقی داستان ازدواج امرالله رزاقی
در 18 سالگی پدر او (عبدالرزاق) به او می‌گوید که اگر صبح با دو الاغ به کوه بروی و دو بار بته کوهی تهیه کنی و بار الاغ کنی و تا قبل از غروب آفتاب به ده بازگردی، مثل دیگر جوانان برایت زن می‌گیریم . این رسم و رسوم که آن زمان ها مرسوم بوده برای اینکه بدانند که فرزند آیا آماده ازدواج است و مرد زندگی است در واقع برای امتحان کردن پسر ها به آنها داده می‌شد و همیشه از این شروط برای جوانان دهات گذاشته می‌شد. شروطی مانند :
1) بار بته آوردن از کوه
2) رفتن به قم و کاشان برای فروش زغال و خرید برنج و پارچه و قند و شکر که در جاسب نبوده است
3) بیل زدن یک کرت از زمین در زمان مشخص
4) تنها رفتن به آبیاری در شب و بازگشتن در صبح
5) و از این قبیل امور ...
خلاصه بر میگردیم به داستان ازدواج و شرط پدر امرالله. ایشان شوهر عمه ای داشت به نام وهب قلی که چوپان ده بود و بسیار مرد خوب و خوش اخلاقی بود. از آنجایی که رفتن به کوه با دو الاغ و و جمع آوری بته و آوردن بار بته با دو الاغ برای امرالله بسیار مشکل بود لذا وهب قلی را مجاب می‌کند که بجای او به کوه برود و تا عصر با دو الاغ بار بته برگردد او نیز بجای وهب قلی در طول آن روز چوپانی کند. لذا چنین می‌کنند و او گله را که شامل یک سگ و حدود 500 گوسفند بود از وهب قلی تحویل می‌گیرد و چوپان می‌شود. در زمان چوپانی او تمامی گوسفندان بعلت اینکه امرالله تجربه ای در چوپانی نداشت سردر گم شده و هر کدام به سویی میروند و مادام پراکنده می‌شدند و نتوانستند درست چرا کنند. تا اینکه قبل از غروب وهب قلی با دو الاغ بار بته برمی‌گردد و آن را به امرالله می‌دهد و گله را از او تحویل می‌گیرد. امرالله نیز دو الاغ را با خود به نزد پدر می‌برد و به او تحویل می‌دهد و پدر نیز که می‌بیند پسرش از پس این کار سخت و طاقت فرسا به خوبی بر آمده با ازدواج او موافقت می‌کند و برای او بعد ها زن می‌گیرد.
در 18 سالگی پدر او (عبدالرزاق) به او می‌گوید که اگر صبح با دو الاغ به کوه بروی و دو بار بته کوهی تهیه کنی و بار الاغ کنی و تا قبل از غروب آفتاب به ده بازگردی، مثل دیگر جوانان برایت زن می‌گیریم . این رسم و رسوم که آن زمان ها مرسوم بوده برای اینکه بدانند که فرزند آیا آماده ازدواج است و مرد زندگی است در واقع برای امتحان کردن پسر ها به آنها داده می‌شد و همیشه از این شروط برای جوانان دهات گذاشته می‌شد. شروطی مانند :
1) بار بته آوردن از کوه
2) رفتن به قم و کاشان برای فروش زغال و خرید برنج و پارچه و قند و شکر که در جاسب نبوده است
3) بیل زدن یک کرت از زمین در زمان مشخص
4) تنها رفتن به آبیاری در شب و بازگشتن در صبح
5) و از این قبیل امور ...
خلاصه بر میگردیم به داستان ازدواج و شرط پدر امرالله. ایشان شوهر عمه ای داشت به نام وهب قلی که چوپان ده بود و بسیار مرد خوب و خوش اخلاقی بود. از آنجایی که رفتن به کوه با دو الاغ و و جمع آوری بته و آوردن بار بته با دو الاغ برای امرالله بسیار مشکل بود لذا وهب قلی را مجاب می‌کند که بجای او به کوه برود و تا عصر با دو الاغ بار بته برگردد او نیز بجای وهب قلی در طول آن روز چوپانی کند. لذا چنین می‌کنند و او گله را که شامل یک سگ و حدود 500 گوسفند بود از وهب قلی تحویل می‌گیرد و چوپان می‌شود. در زمان چوپانی او تمامی گوسفندان بعلت اینکه امرالله تجربه ای در چوپانی نداشت سردر گم شده و هر کدام به سویی میروند و مادام پراکنده می‌شدند و نتوانستند درست چرا کنند. تا اینکه قبل از غروب وهب قلی با دو الاغ بار بته برمی‌گردد و آن را به امرالله می‌دهد و گله را از او تحویل می‌گیرد. امرالله نیز دو الاغ را با خود به نزد پدر می‌برد و به او تحویل می‌دهد و پدر نیز که می‌بیند پسرش از پس این کار سخت و طاقت فرسا به خوبی بر آمده با ازدواج او موافقت می‌کند و برای او بعد ها زن می‌گیرد.
RSS Feed
