جناب نورالله فردوسی آقای نورالله فردوسی در روز پانزدهم جولای 1923 در جاسب متولّد شد و در مهد محبّت و آغوش پدر و مادر اهل فضل و دانش پرورش یافت. دوران طفولیت و نوجوانی را در جاسب کاشان گذراند و در مدرسه‌ای که پدر و مادرش تأسیس کرده بودند، به تعلیم و اطفال اعم از بهائی و غیر بهائی مفتخر بود.
در جوانی مقیم طهران شد و با اشتغال در مؤسّسه بیمارستان میثاقیه و بروز لیاقت و درایت در انجام وظائف و مسئولیت‌های محوّله مورد اعتماد و احترام بنیانگذار آن مؤسّسه جناب میثاقیه قرار گرفت. بعد از ازدواج، با نورانیّه خانم همسر همدم و همراهش راهی مهاجرت شدند و با خانواده در سال 1954 در نقطه مهاجرتی لاهیجان مستقر گشتند.
در جوانی مقیم طهران شد و با اشتغال در مؤسّسه بیمارستان میثاقیه و بروز لیاقت و درایت در انجام وظائف و مسئولیت‌های محوّله مورد اعتماد و احترام بنیانگذار آن مؤسّسه جناب میثاقیه قرار گرفت. بعد از ازدواج، با نورانیّه خانم همسر همدم و همراهش راهی مهاجرت شدند و با خانواده در سال 1954 در نقطه مهاجرتی لاهیجان مستقر گشتند.
دوران ده ساله مهاجرتشان در لاهیجان مملو از شور و نشور روحانی بود. بسیاری را با ایجاد رابطه الفت و محبّت که اوّل وظیفه هر مبلّغ
است، با امر آشنا نمودند. در سال 1965 در منطقه مهاجرتی یوسف آباد مستقر شد. در سال 1978 به عضویت هیأت معاونت حضرات ایادی امرالله برگزیده مفتخر گردید. از آن پس بیشتر وقت خود را صرف خدمات امری نمود.
در سال 1980 در بحبوحه سال‌های اوّل انقلاب به دنبال ابتلای ناگهانی به بیماری خطرناک در حالی که امیدی به حیات نداشت برای معالجه به کشور آلمان رفت و پس از درمان با همسر عازم لوکزامبورگ محل اقامت دخترشان گردیدند. در طول متجاوز از 25 سال اقامت در لوکزامبورگ همواره دوستان را از فیض حضور خود مستفیض می‌نمود. زندگی جسمانی ایشان در این جهان در روز یازدهم اگست 2005 پایان گرفت... از ایشان همسر ارجمندشان با سه فرزند و خیل نوادگان عزیز و گرانقدر بجای مانده که همگی در پرتو امر الهی در اطراف عالم به خدمت موفق و به انتساب به ایشان مفتخرند. بیت العدل اعظم الهی ضمن پیام تسلیت آمیز به بازماندگان جناب نورالله فردوسی از خدمات و اقدامات خستگی ناپذیرشان در پیشبرد امر حضرت یزدان یاد و تجلیل نموده‌اند.
(خانواده‌های: فردوسی، بشیری و طلوعی)
---
ماخذ: پیام بهایی شماره 315
است، با امر آشنا نمودند. در سال 1965 در منطقه مهاجرتی یوسف آباد مستقر شد. در سال 1978 به عضویت هیأت معاونت حضرات ایادی امرالله برگزیده مفتخر گردید. از آن پس بیشتر وقت خود را صرف خدمات امری نمود.
در سال 1980 در بحبوحه سال‌های اوّل انقلاب به دنبال ابتلای ناگهانی به بیماری خطرناک در حالی که امیدی به حیات نداشت برای معالجه به کشور آلمان رفت و پس از درمان با همسر عازم لوکزامبورگ محل اقامت دخترشان گردیدند. در طول متجاوز از 25 سال اقامت در لوکزامبورگ همواره دوستان را از فیض حضور خود مستفیض می‌نمود. زندگی جسمانی ایشان در این جهان در روز یازدهم اگست 2005 پایان گرفت... از ایشان همسر ارجمندشان با سه فرزند و خیل نوادگان عزیز و گرانقدر بجای مانده که همگی در پرتو امر الهی در اطراف عالم به خدمت موفق و به انتساب به ایشان مفتخرند. بیت العدل اعظم الهی ضمن پیام تسلیت آمیز به بازماندگان جناب نورالله فردوسی از خدمات و اقدامات خستگی ناپذیرشان در پیشبرد امر حضرت یزدان یاد و تجلیل نموده‌اند.
(خانواده‌های: فردوسی، بشیری و طلوعی)
---
ماخذ: پیام بهایی شماره 315
RSS Feed
