هوالله
- ای قاصد کعبه مقصود از وطن مألوف احرام حلّ و حرم کبریاء بربستی و عازم مطاف قدسیان گشتی و به جان مشتاق بقعه مقدّسه ربّ الاشراق بودی ولی اطاعت نمودی و با وجود التهاب نار شوق مراجعت فرمودی. این رجوع عین ورود است و این اطاعت حقیقت زیارت است زیرا حکمت چنین اقتضا مینمود. ای مستقیم بر امرالله شکر کن به امری موفّق شدی که نتائجش بی‌پایان است و آثارش باهر در جهان جاودان و آن اشتیاق تقبیل آستان حضرت یزدان و تضرّع عبدالبهاء به جهت قبول این زیارت در درگاه رحمن. پس به جان و دل بکوش در خدمت بارگاه یزدان و این خدمت انقطاع است و انجذاب و اشتعال است و اکتساب رضای حضرت رحمن و علیک البهاء الثّناء. ع ع
| 2.pdf |
RSS Feed
